Alternative Mechanisms of Multidrug Resistance in Cancer

نولیوس در لغت. . . حقیقت با کلمات آزمایش نخواهد شد. هوراس (رساله ها) به جز منتقدان کتاب که می خواهند میانبر را انتخاب کنند و از خواندن خود کتاب خودداری کنند، تعداد کمی مقدمه می خوانند. با این حال، سنت ایجاب می‌کند که مقدمه به طور کلی دلیل نوشته شدن کتاب را علنی کند (قرار نیست این شامل دلایل قدرتمندی مانند تقویت نفس ویراستار و نویسندگان باشد). اغلب، تمایل تورمی به انتشار طولانی مدت در تضاد با نیروهای بازار و منافع است. بدون شک، مقاومت به چند دارو موضوعی "مد" است، اما مدهای زیادی در گربه واک ادبیات علمی به نمایش گذاشته شده است. می توان توجیه کرد که نیروهایی که باعث نگرانی ما در مورد مقاومت چند داروی می شوند منعکس کننده ناامیدی شرکت های داروسازی و انکولوژیست ها هستند: به محض اینکه یک داروی ضد سرطان جدید وارد آزمایشات بالینی می شود، سلول های سرطانی با مکانیسم های پیچیده و موفق خود از انقراض فرار می کنند. کمک های مالی زیادی اعطا و هزینه شده است، فقط برای تأیید بیهودگی تلاش های ما برای شکست این داروینیسم سلولی. آموزش پزشکی و علمی ما پذیرش این را که بقای یک سلول بدخیم به تنهایی یا به عنوان بخشی از یک بافت، بخشی از تداوم زندگی است، اگر نگوییم غیرممکن، دشوار می کند. از آنجایی که قرار گرفتن در معرض مواد سمی و کشنده اجتناب ناپذیر است، سلول ها مجبور شده اند مکانیسم های زیادی را برای جلوگیری از ورود یا تسریع خروج چنین موادی از فضای درون سلولی ایجاد کنند.

Nullius in verba. . . Truth will be tested not by words. Horace (Epistles) Few read introductions except for book reviewers, who want to take a shortcut and avoid reading the book itself. However, tradition requires that the preface make public why the book was written at all (this is not supposed to include powerful reasons such as augmenting the ego of the editor and authors). Frequently, the inflationary tendency to publish in verbose length is in conflict with market forces and interest. No doubt, multidrug resistance is a "fashionable" topic, but there are many fashions displayed on the cat-walk of scientific literature. One can rationalize that the forces driving our concern with multi drug resistance reflect the frustration of pharmaceutical companies and oncologists alike: as soon as a new anticancer drug enters clinical trials, cancer cells start eluding extinction with their elaborate and successful mechanisms. Many grants have been awarded and spent, only to confirm the futility of our efforts to defeat this cellular Darwinism. Our medical and scientific training makes it hard, if not impossible, to accept that the survival of a malignant cell, alone or as part of a tissue, is part of the continuance of life. Since exposure to noxious and lethal substances is unavoidable, cells have been forced to develop a multitude of mechanisms to prevent entry or accelerate exit of such materials from intracellular space.