Alternating Copolymers

بررسی ادبیات اولیه این واقعیت را تأیید می کند که مطالعه کوپلیمریزاسیون زمانی آغاز شد که علم پلیمر در مراحل اولیه بود. این موضوع همچنان به یک موضوع مهم تبدیل شده است و منبع مورد توجه دانشگاهیان و صنعتگران بوده است. طیف گسترده ای از ساختارها و خواص موجود در کوپلیمر آماری، این زمینه را به یک زمینه اکتشافی پربار تبدیل کرده است، اما یک شکل خاص و محدودتر که برای بسیاری جذابیت خاص خود را داشته است، مورد محدود کننده کوپلیمر کاملا متناوب است. در شرایط ایده آل، زمانی که دو مونومر در یک مخلوط واکنش به طور متوالی اضافه می شوند تا یک زنجیره پلیمری با ساختار منظم {ABABAB}، صرف نظر از نسبت تغذیه مونومر، ایجاد شود. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، کوپلیمر به‌دست‌آمده همیشه ترکیب یکسانی خواهد داشت، ویژگی که می‌تواند سودمند باشد اما تا حدودی محدودکننده باشد، زیرا توانایی تغییر ویژگی‌ها محدود می‌شود. در مجموعه‌ای با عنوان پلیمرهای تخصصی، پرداختن به این موضوع مناسب به نظر می‌رسد، به‌ویژه که هیچ تلاش قبلی برای گردآوری جنبه‌های مختلف کوپلیمریزاسیون متناوب در یک جلد صورت نگرفته است. همچنین به نظر می رسد به موقع ارائه یک تصویر یکپارچه تر از موضوع باشد که پیشرفت انجام شده را نیز نشان دهد.

Examination of the early literature attests to the fact that the study of copolymerization was initiated when polymer science was in its infancy. It has continued to grow to a subject of major importance and has been a source of interest to both academic and industrialist alike. The wide spectrum of structures and properties available in the statistical copolymer has made this a fruitful field of exploration, but one particular and more restricted form which has held its own fascination for many is the limiting case of the strictly alternating copolymer. This is formed, in the ideal situation, when two monomers in a reaction mixture add consecutively to create a polymer chain with a regular {ABABAB} structure, irrespective of the monomer feed ratio. When this happens the resulting copolymer will always have the same composition, a feature which can be advantageous but also somewhat restrictive, as the ability to vary the properties is then limited. Within a series entitled Speciality Polymers it seems appropriate then to deal with this subject, particularly as no previous attempt has been made to draw together the various facets of alternating copolymerization into one volume. It also seems timely to present a more unified picture of the subject which will also illustrate the progress made.