Allergy Frontiers: Classification and Pathomechanisms

زمانی که در اوایل دهه 1970 وارد حوزه آلرژی شدم، کتاب درسی استاندارد چند صد صفحه بود، و تخصص آنقدر فشرده بود که متون اغلب به طور کامل توسط یک فرد نوشته می شد و هرگز بزرگتر از یک جلد نبود. این را با Alergy Frontiers: Epigenetics، Alergens, and Risk Factors مقایسه کنید، متن جلد حاضر با بیش از 150 مشارکت کننده از سراسر جهان. این کتاب رشد انفجاری تخصص ما را از زمان کتاب‌های درسی تک نویسنده‌ای که در بالا به آن اشاره شد، نشان می‌دهد. قالب بی سابقه این اثر در توجه دقیق آن به جزئیات و در عین حال جامعیت آن نهفته است. به عنوان مثال، جزئیات زیادی در دست نوشته‌هایی دیده می‌شود که به موضوعاتی مانند «اگزوزوم‌ها، حداقل واحدهای ارائه‌دهنده آنتی‌ژن به‌طور طبیعی» و «گیرنده نوروپپتید S 1 (NPSR1)، یک ژن حساس به آسم، می‌پردازند. این دامنه با رویکرد منحصربه‌فرد به موجودیت‌های بیماری که معمولاً در یک فصل در اکثر متون به آن پرداخته می‌شود، نمونه‌ای است. به عنوان مثال، آنافیلاکسی، موضوعی که معمولاً در اکثر کتاب‌های درسی به یک فصل محدود می‌شود، در پنج فصل در مرزهای آلرژی آمده است. این رویکرد به متن اجازه می‌دهد تا از مشارکت‌کنندگان متعدد برای یک موضوع واحد استفاده کند، و به خواننده این مزیت را می‌دهد که با بیش از یک نقطه در مورد یک بیماری واحد آشنا شود.

When I entered the field of allergy in the early 1970s, the standard textbook was a few hundred pages, and the specialty was so compact that texts were often authored entirely by a single individual and were never larger than one volume. Compare this with Allergy Frontiers: Epigenetics, Allergens, and Risk Factors, the present s- volume text with well over 150 contributors from throughout the world. This book captures the explosive growth of our specialty since the single-author textbooks referred to above. The unprecedented format of this work lies in its meticulous attention to detail yet comprehensive scope. For example, great detail is seen in manuscripts dealing with topics such as “Exosomes, naturally occurring minimal antigen presenting units” and “Neuropeptide S receptor 1 (NPSR1), an asthma susceptibility gene.” The scope is exemplified by the unique approach to disease entities normally dealt with in a single chapter in most texts. For example, anaphylaxis, a topic u- ally confined to one chapter in most textbooks, is given five chapters in Allergy Frontiers. This approach allows the text to employ multiple contributors for a single topic, giving the reader the advantage of being introduced to more than one vi- point regarding a single disease.