Allegory and accommodation: Vertov's Three Songs of Lenin (1934) as a Stalinist Film

دسته بندی: سینما
ویرایش:  
نویسندگان: MacKay J.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 16 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 4 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 42,000

مقاله. - تاریخچه فیلم - جلد 18 — شماره 4 — 1385 — صص 376-391. DOI: 10.1353/fih.2007.0004 مفسران قبلی سه ترانه لنین اثر زیگا ورتوف (1934؛ ویرایش مجدد در سال های 1938 و 1970) تمایل داشته اند که فیلم را به عنوان یکی از این دو بخوانند. گسست شدید و تاسف بار از تمرین تجربی او در دهه 1920، یا (به ندرت) به عنوان یک جمع بندی بزرگ از بسیاری از جنبه های آن عمل. هر دو خوانش فرض کرده اند که شخصیت ژوزف استالین اساساً در نسخه اصلی 1934 وجود ندارد، در حالی که دلایل مختلفی برای آن غیبت فرضی ارائه شده است. مقاله حاضر برای خوانش متفاوتی از فیلم بحث می‌کند، قرائتی که هم تداوم و هم ناپیوستگی بین عملکرد مستند ورتوف در اوایل دهه 1930 را در نظر می‌گیرد و (همانطور که تحقیقات آرشیوی نشان می‌دهد) حضور کامل استالین روی صفحه در فیلم اصلی. سه آهنگ لنین در سال 1934 موفق ترین تلاش ورتوف برای هماهنگ ساختن دغدغه های سازنده خود در مورد تغییر مادی و حرکت با نظم فرهنگی جدید استالینیستی بود، به ویژه با رمزگذاری مجدد این نگرانی ها بر حسب ارزشی که اکنون برای "تجربه فردی" و "تجربه فردی" قائل است. "خلاقیت مردمی".

Article. — Film History. — Vol. 18 — Issue 4 — 2006 — pp. 376-391. DOI: 10.1353/fih.2007.0004 Previous interpreters of Dziga Vertov's Three Songs of Lenin (1934; reedited in 1938 and 1970) have tended to read the film as either a drastic and regrettable break with his experimental practice of the 1920s, or (more rarely) as a grand summation of many aspects of that practice. Both readings have assumed that the figure of Joseph Stalin was essentially absent from the original 1934 version, while offering different reasons for that presumed absence. The present essay argues for a different reading of the film, one that takes into account both the continuities and discontinuities between Vertov's documentary practice in the early 1930s, and (as archival research reveals) Stalin's thoroughgoing onscreen presence in the original film. The 1934 Three Songs of Lenin was Vertov's most successful attempt to make his constructivist concerns with material change and motion cohere with the new Stalinist cultural order, specifically by recoding those concerns in terms of the value now placed on "individual experience" and "folk creativity'.