Aging in America: a cultural history

سالمندی مشغله‌ای است که وبلاگ‌نویسان زیبایی، روزنامه‌نگاران جدی، دانشمندان، پزشکان، افراد مشهور - احتمالاً در تمام آمریکای بزرگسالان، با توجه به فراگیر شدن جنگ صلیبی علیه آن در فرهنگ عامه و رسانه‌ها، به اشتراک گذاشته‌اند. ما فرهنگ جوانان محور خود را امری مسلم می دانیم، اما، همانطور که لارنس آر. ساموئل استدلال می کند، همیشه اینطور نبود. پیری در اوایل آمریکا مورد احترام بود، تا حدی به این دلیل که بسیار نادر بود. در واقع، به گفته ساموئل، تا دهه 1960 بود که داستان پیری در آمریکا به داستانی تبدیل شد که امروزه بیشتر با آن آشنا هستیم: پیری بیماری است که روزی علم آن را درمان خواهد کرد و در این بین، علائم پیری باید ساموئل با ردیابی داستان پیری در ایالات متحده در طول نیم قرن گذشته، به وضوح راه هایی را نشان می دهد که پیر شدن به طور محسوسی در تضاد است. ارزش‌ها و نگرش‌های اجتماعی حاکم بر فرهنگ وسواس جوانان ما. در نتیجه، ده ها میلیون بزرگسال ...

Aging is a preoccupation shared by beauty bloggers, serious journalists, scientists, doctors, celebrities—arguably all of adult America, given the pervasiveness of the crusade against it in popular culture and the media. We take our youth-oriented culture as a given but, as Lawrence R. Samuel argues, this was not always the case. Old age was revered in early America, in part because it was so rare. Indeed, it was not until the 1960s, according to Samuel, that the story of aging in America became the one we are most familiar with today: aging is a disease that science will one day cure, and in the meantime, signs of aging should be prevented, masked, and treated as a source of shame.

By tracing the story of aging in the United States over the course of the last half century, Samuel vividly demonstrates the ways in which getting older tangibly contradicts the prevailing social values and attitudes of our youth-obsessed culture. As a result, tens of millions of adults...