Aggression bei Affen und Menschen

با این حال، می توان مرزهای "پرخاشگری" را در حیوانات بسیار سازمان یافته مانند میمون ها، و حتی بیشتر از آن در انسان ها، تعریف کرد، موضوع "پرخاشگری" پیچیده و دشوار است. بر این اساس، ادبیات در این مورد بسیار غنی است و از رشته های تحقیقاتی مختلفی مانند تحقیقات رفتاری (اتولوژی)، فیزیولوژی، روانشناسی، انسان شناسی، قوم شناسی، روانپزشکی، روانکاوی می آید. من خودم جانورشناس و اخلاق شناس هستم و علاقه زیادی به روانشناسی اجتماعی و قوم شناسی دارم. این پیشینه شخصی تا حد زیادی تعیین کننده ارائه موضوع خواهد بود: پس از تعریف لازم از اصطلاحات، پرخاشگری با توجه به سوالات اساسی زیست شناسی بررسی می شود. این رویه تجربی است، حقایق از یک سو و فرضیه‌ها و حدس و گمان‌های اثبات‌نشده از سوی دیگر تا حد امکان از هم جدا شده‌اند. باید از ذکر چند مثال که با یک فرضیه ترجیحی منطبق است خودداری شود - زیرا همانطور که مشخص است برای همه چیز می توان مثال هایی یافت - بلکه باید سعی شود تا حد امکان کل سؤالات فردی در نظر گرفته شود و در نتیجه اهمیت فردی که یافته ها را بهتر ارزیابی کند. البته نمی توان به طور کامل با موضوع پرخاشگری این گونه برخورد کرد. باید اولویت ها تعیین شود. از حدود 179 گونه پستانداران، تمرکز بر روی میمون های دنیای قدیم خواهد بود، و جزئیاتی که بیشتر با آن آشنا هستم، میمون سینومولگوس، به عنوان مثال عمل خواهد کرد.

Wie auch immer man die Grenzen des Begriffes "Aggression" stecken möge, bei so hoch organisierten Tieren wie den Affen, und erst recht beim Menschen, ist das Thema "Aggression" komplex und schwierig. Dementsprechend ist die Literatur darüber sehr reichhaltig und sie stammt aus verschiedenen Forschungsdisziplinen wie Verhaltensforschung (Ethologie), Physiologie, Psychologie, Anthropologie, Ethnologie, Psychia­ trie, Psychoanalyse. Ich selbst bin Zoologe und Ethologe, mit einem großen Interesse für Sozialpsychologie und Ethnologie. Dieser persönliche Hintergrund wird weitgehend die Darstellung des Themas bestimmen: Nach der notwendigen Begriffsbestim­ mung wird Aggression nach den Grundfragen der Biologie unter­ sucht. Dabei wird empirisch vorgegangen, Fakten einerseits und unbewiesene Hypothesen und Spekulationen andererseits werden möglichst sauber getrennt. Es soll vermieden werden, einfach einige zu einer bevorzugten Hypothese passende Bei­ spiele zu geben - denn man findet bekanntlich für alles Bei­ spiele - vielmehr soll versucht werden, zu den einzelnen Fragen so gut wie möglich das Ganze ins Auge zu fassen und dadurch den Stellenwert einzelner Befunde besser zu beurteilen. Selbst­ verständlich ist es ausgeschlossen, auf diese Art das Thema Aggression vollständig zu behandeln. Es müssen Schwerpunkte gesetzt werden. Unter den etwa 179 Primatenarten werden die Altweltaffen im Zentrum stehen, und für die Einzelheiten wird die mir am besten vertraute Art, der Javaneraffe, als Beispiel dienen.