Agent-Oriented Programming: From Prolog to Guarded Definite Clauses

کتابی که هیچ نقل قولی ارائه نمی‌کند، من قضاوت می‌کنم، کتابی نیست - یک بازیچه است. TL Peacock: Crochet Castle پارادایم ارائه شده در این کتاب به عنوان یک زبان برنامه نویسی عامل پیشنهاد شده است. این کتاب سیر تکامل زبان را از Prolog به عوامل هوشمند ترسیم می کند. تا حد زیادی، عوامل هوشمند در اواسط دهه 1990 به دلیل شبکه جهانی وب و شبکه نامناسب اطلاعات چندرسانه ای به شهرت رسیدند. برنامه نویسی سن گرا یک پیشرفت طبیعی از برنامه نویسی شی گرا بود که C++ و اخیراً جاوا رایج شده است. رشته دیگری از نفوذ ناشی از احیای علاقه به روباتیک بود [Brooks, 1991a; 1991b]. ذات یک عامل یک برده باهوش و مشتاق است. حدس و گمان در زمینه بردگان مصنوعی بسیار قدیمی تر از داستان های علمی تخیلی قرن بیستم است. یک نمونه مستند در کتاب سیاست ارسطو که در قرن چهارم قبل از میلاد نوشته شده است یافت می شود. ارسطو برده را به عنوان "یک ماده جاندار دارایی" طبقه بندی می کند. او پیشنهاد می‌کند که برده‌ها یا زیردستان ممکن است ضروری نباشند اگر «هر ساز بتواند کار خود را با فرمان یا با پیش‌بینی مانند مجسمه‌های ددالوس و سه‌پایه‌های هفائستوس انجام دهد». اشاره به روبات‌های افسانه‌ای ابداع شده توسط این تکنوکرات‌های اساطیری، اولی سازنده‌ای که برای ایکاروس بال می‌ساخت و دومی خدای آهنگر، گواهی می‌دهد که مفهوم ربات، اگر نه نام، حتی در زمان ارسطو باستانی بوده است.

A book that furnishes no quotations is, me judice, no book – it is a plaything. TL Peacock: Crochet Castle The paradigm presented in this book is proposed as an agent programming language. The book charts the evolution of the language from Prolog to intelligent agents. To a large extent, intelligent agents rose to prominence in the mid-1990s because of the World Wide Web and an ill-structured network of multimedia information. Age- oriented programming was a natural progression from object-oriented programming which C++ and more recently Java popularized. Another strand of influence came from a revival of interest in robotics [Brooks, 1991a; 1991b]. The quintessence of an agent is an intelligent, willing slave. Speculation in the area of artificial slaves is far more ancient than twentieth century science fiction. One documented example is found in Aristotle’s Politics written in the fourth century BC. Aristotle classifies the slave as “an animate article of property”. He suggests that slaves or subordinates might not be necessary if “each instrument could do its own work at command or by anticipation like the statues of Daedalus and the tripods of Hephaestus”. Reference to the legendary robots devised by these mythological technocrats, the former an artificer who made wings for Icarus and the latter a blacksmith god, testify that the concept of robot, if not the name, was ancient even in Aristotle’s time.