Age-Friendly Cities and Communities in International Comparison: Political Lessons, Scientific Avenues, and Democratic Issues

نقش حمایتی فضاهای شهری در سالمندی فعال در مقیاس جهانی در این منبع منحصر به فرد، با استفاده از مدل شهرها و جامعه دوستدار سن سازمان جهانی بهداشت مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعات موردی از ایالات متحده، کانادا، استرالیا، هنگ کنگ و جاهای دیگر نشان می‌دهد که چگونه این مدل با واقعیت‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی گوناگون در فرهنگ‌ها و قاره‌ها سازگاری دارد، راه‌هایی که برنامه‌های سازگار با سن، توانمندسازی سالمندان را ارتقا می‌دهند و ارزش آن‌ها چگونه می‌تواند باشد. به طور موثر ارزیابی شده است. معیارهای سازگار با سن برای جوامع تعریف و نقد می‌شوند در حالی که داده‌های تجربی گسترده چالش‌هایی را که بر سالمندان در سطح جهانی تأثیر می‌گذارند و اینکه چگونه حمایت‌های محیطی می‌تواند به رفع آنها کمک کند، توصیف می‌کنند. این فصل‌ها شهرهای سازگار با سن را به‌عنوان اصلاحی برای تأکید بیش از حد بر جنبه‌های پزشکی زندگی سالمندان ارائه می‌کنند و باید الهام‌بخش تحقیقات، تمرین و خط‌مشی عمومی جدید باشند.

شامل این پوشش:

• بررسی انتقادی روش شهرهای دوستدار سالمند سازمان جهانی بهداشت و اجرای آن.
• دیدگاه سالمندان در مورد جوامع دوستدار سن.
• اجرای روش های سازگار با سن شهرها در سه منطقه آرژانتین.
• نیویورک سازگار با سن: مطالعه موردی.
• به سوی اتحادیه اروپا سازگار با سن.
• مساله سنی. ، کودکی و زوال عقل: به سمت محیط های هوشمند نسلی.

با توجه به نگرانی های جهانی و فرهنگ خاص، شهرها و جوامع دوستدار سن در مقایسه بین المللی مورد توجه جامعه شناسان، پیروان شناسان و سیاست گذاران خواهد بود.

“با توجه به پذیرش سریع دیدگاه دوستدار سن، به دنبال توسعه آن توسط سازمان بهداشت جهانی سازمان، ارزیابی انتقادی ارائه شده در این جلد به ویژه مورد استقبال قرار می گیرد..

پروفسور کریس فیلیپسون، دانشگاه منچستر

The supportive role of urban spaces in active aging is explored on a world scale in this unique resource, using the WHO’s Age-Friendly Cities and Community model. Case studies from the U.S., Canada, Australia, Hong Kong, and elsewhere demonstrate how the model translates to fit diverse social, political, and economic realities across cultures and continents, ways age-friendly programs promote senior empowerment, and how their value can be effectively assessed. Age-friendly criteria for communities are defined and critiqued while extensive empirical data describe challenges as they affect elders globally and how environmental support can help meet them. These chapters offer age-friendly cities as a corrective to the overemphasis on the medical aspects of elders’ lives, and should inspire new research, practice, and public policy.

Included in the coverage:

• A critical review of the WHO Age-Friendly Cities Methodology and its implementation.
• Seniors’ perspectives on age-friendly communities.
• The implementation of age-friendly cities in three districts of Argentina.
• Age-friendly New York City: a case study.
• Toward an age-friendly European Union.
• Age-friendliness, childhood, and dementia: toward generationally intelligent environments.

With its balance of attention to universal and culture-specific concerns, Age-Friendly Cities and Communities in International Comparison will be of particular interest to sociologists, gerontologists, and policymakers.

“Given the rapid adoption of the age-friendly perspective, following its development by the World Health Organization, the critical assessment offered in this volume is especially welcome”.

Professor Chris Phillipson, University of Manchester