دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1st
نویسندگان: Richard B. Schwartz
سری:
ISBN (شابک) : 080932136X, 9780809321360
ناشر: SIU Press
سال نشر: 1997
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 363 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب After the death of literature به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب پس از مرگ ادبیات نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ریچارد بی. شوارتز که ساموئل جانسون را بزرگترین منتقد ادبی پس از ارسطو میخواند، دیدگاه آن مرد برجسته قرن هجدهم را برای بررسی تحولات ادبی انتقادی و نظری که در دهه 1970 شتاب گرفت و جنگهای فرهنگی دهههای 1980 و 1990 را برانگیخت. شوارتز حدس میزند که جانسون - که به حقایق سخت، پایگاه فرهنگی گسترده و عقل سلیم احترام میگذاشت - صبر کمی نسبت به رویکردهای آکادمیک شدیدی که در حال حاضر در مطالعه ادبیات مورد استفاده قرار میگیرد، از خود نشان داده است. او محتمل میداند که رزمندگان در مبارزات اولیه جنگهای فرهنگی انرژی خود را از دست میدهند و در پی اعلام مرگ ادبیات توسط آلوین کرنان، میدانهای نبرد جدیدی در حال توسعه است. او با تحسین ارکستراسیون و صحنهپردازی نبردهای قدیمی و جدید - "عالی" آنها را "عالی" مینامد - کل جنگ فرهنگی را "نبردی بین مردان کاهگلی" توصیف میکند که با دقت توسط جنگجویان برای حفظ الگویی از قطبیسازی ساخته شده است. شوارتز در هفت مقاله متنوع، خواهان دید گسترده فرهنگی و سلامت عقل ساموئل جانسون از سوی کسانی است که درباره ادبیات اظهار نظر می کنند. گذراندن و متحد کردن این مقالات این اعتقاد را نشان می دهد که نخبگان فرهنگی به وضوح از زندگی جدا شده اند: «آکادمیسین ها، که وحشت زده از هر چیزی که بورژوازی را به هم می زند، می گریزند، چیز بسیار بدتری را به ما ارائه می دهند: یکسانی بی مزه که با اصطلاحات نخبه گرایانه به نام جامعه ارائه می شود. فقیر.» موضوع دیگر این است که یا/یا مطلق گرایی بسیاری از مبارزان «از نظر ظاهری پوچ است [و] پیچیدگی های هنر، فرهنگ و انسانیت را تکذیب می کند.» شوارتز نیز مانند جانسون طلاق را خاتمه می دهد. ادبیات و زندگی، ادبیات و نقد را هم پیمان بسازند و شعر را از استان دانشگاه بردارند و به حوزه خوانندگان برگردانند. متون دارای معنی هستند، ارزش ها را تجسم می بخشند و تأثیر جدی بر زندگی دارند.
Calling Samuel Johnson the greatest literary critic since Aristotle, Richard B. Schwartz assumes the perspective of that quintessential eighteenth-century man of letters to examine the critical and theoretical literary developments that gained momentum in the 1970s and stimulated the culture wars of the 1980s and 1990s.Schwartz speculates that Johnson—who revered hard facts, a wide cultural base, and common sense—would have exhibited scant patience with the heavily academic approaches currently favored in the study of literature. He considers it probable that the combatants in the early struggles of the culture wars are losing energy and that, in the wake of Alvin Kernan’s declaration of the death of literature, new battlegrounds are developing. Ironically admiring the orchestration and staging of battles old and new—"superb" he calls them—he characterizes the entire cultural war as a "battle between straw men, carefully constructed by the combatants to sustain a pattern of polarization that could be exploited to provide continuing professional advancement."In seven diverse essays, Schwartz calls for both the broad cultural vision and the sanity of a Samuel Johnson from those who make pronouncements about literature. Running through and unifying these essays is the conviction that the cultural elite is clearly detached from life: "Academics, fleeing in horror from anything smacking of the bourgeois, offer us something far worse: bland sameness presented in elitist terms in the name of the poor." Another theme is that the either/or absolutism of many of the combatants is "absurd on its face [and] belies the complexities of art, culture, and humanity."Like Johnson, Schwartz would terminate the divorce between literature and life, make allies of literature and criticism, and remove poetry from the province of the university and return it to the domain of readers. Texts would carry meaning, embody values, and have a serious impact on life.