After the Black Death: Plague and Commemoration Among Iberian Jews (The Middle Ages Series)

مرگ سیاه 50-1348 اروپا را ویران کرد. با تخمین های مرگ و میر بین 30 تا 60 درصد جمعیت، مسلماً این مهم ترین رویداد قرن چهاردهم بود. با این وجود، نیروی آن در سراسر قاره متفاوت بود، و به همین ترتیب روش‌هایی که مردم به آن واکنش نشان دادند، متفاوت بود. با کمال تعجب، نوشته‌های یهودی کمی موجود است که مستقیماً به تأثیر طاعون یا حتی خشونت‌هایی که گاهی همراه با آن است، می‌پردازد. این غیبت به‌ویژه برای پروونس و شبه‌جزیره ایبری قابل توجه است، علی‌رغم منابع غنی در مورد زندگی یهودیان در طول قرن.

در پس از مرگ سیاه، سوزان ال. اینبیندر پاسخ‌های یهودیان را آشکار می‌کند. طاعون و خشونت در ایبریا و پروونس قرن چهاردهم. تحقیقات اولیه اینبیندر مجموعه‌ای گسترده و ناهمگون از پاسخ‌های ادبی یهودیان به طاعون را نشان می‌دهد، از جمله شعرهای مذهبی سفاردی. یک رساله پزشکی که توسط پزشک یهودی آبراهام کالاری نوشته شده است. کتیبه هایی که بر روی سنگ قبرهای بیست و هشت قربانی طاعون یهودی که زمانی در تولدو دفن شده بودند، حک شده است. و مرثیه ای که تاکنون مطالعه نشده توسط موسی ناتان، بازمانده یک قتل عام ضد یهودی که در تارگا، کاتالونیا، در سال 1348 روی داد، نوشته شده است.

از طریق ترجمه های زیبا و خوانش های استادانه، پس از مرگ سیاه تنوع زیادی در تجارب یهودیان از طاعون را که بر اساس قرارداد، جغرافیا، اپیدمیولوژی و سیاست شکل گرفته است، آشکار می کند. از همه مهمتر، اینبیندر تداوم ایمان، زبان و معنا را در طول سال های طاعون و پیامدهای آن دنبال می کند. هم قبل از مرگ سیاه و هم بعد از آن، متون یهودی که به تراژدی می پردازند، افراد جمعی را بر امر شخصی برتری می دهند و تاب آوری در برابر قربانی را تأیید می کنند. این متون همراه با شهادت‌های بایگانی و باستان‌شناسی، از ما می‌خواهند تا عمیقاً درباره مردان و زنان، گاه عاملان و همچنین قربانیان، که با مرگ سیاه مواجه شدند، فکر کنیم. به همان اندازه که مرگ سیاه ویرانگر بود، شیوه‌های بیان و توضیح کسانی که از آن جان سالم به در بردند را از بین نبرد - کشفی که کاربرد تئوری تروما مدرن را در بافت قرون وسطی به چالش می‌کشد.

The Black Death of 1348-50 devastated Europe. With mortality estimates ranging from thirty to sixty percent of the population, it was arguably the most significant event of the fourteenth century. Nonetheless, its force varied across the continent, and so did the ways people responded to it. Surprisingly, there is little Jewish writing extant that directly addresses the impact of the plague, or even of the violence that sometimes accompanied it. This absence is particularly notable for Provence and the Iberian Peninsula, despite rich sources on Jewish life throughout the century.

In After the Black Death, Susan L. Einbinder uncovers Jewish responses to plague and violence in fourteenth-century Iberia and Provence. Einbinder's original research reveals a wide, heterogeneous series of Jewish literary responses to the plague, including Sephardic liturgical poetry; a medical tractate written by the Jewish physician Abraham Caslari; epitaphs inscribed on the tombstones of twenty-eight Jewish plague victims once buried in Toledo; and a heretofore unstudied liturgical lament written by Moses Nathan, a survivor of an anti-Jewish massacre that occurred in Tàrrega, Catalonia, in 1348.

Through elegant translations and masterful readings, After the Black Death exposes the great diversity in Jewish experiences of the plague, shaped as they were by convention, geography, epidemiology, and politics. Most critically, Einbinder traces the continuity of faith, language, and meaning through the years of the plague and its aftermath. Both before and after the Black Death, Jewish texts that deal with tragedy privilege the communal over the personal and affirm resilience over victimhood. Combined with archival and archaeological testimony, these texts ask us to think deeply about the men and women, sometimes perpetrators as well as victims, who confronted the Black Death. As devastating as the Black Death was, it did not shatter the modes of expression and explanation of those who survived it—a discovery that challenges the applicability of modern trauma theory to the medieval context.