After Southern Modernism: Fiction of the Contemporary South

ادبیات جنوب معاصر را می‌توان به دلیل عدم تداوم آن با گذشته ادبی درک کرد. در تضاد با سنت‌های رنسانس جنوبی، ادبیات جنوبی امروزی به‌شدت کشاورزان نشویل را رد می‌کند و نگرانی‌های کمی از فاکنر و ولتی درباره مکان، جامعه و تاریخ را به اشتراک می‌گذارد.

این مطالعه گسترده درباره مسیر جدید جنوب ادبی بر 9 نویسنده معتبر متمرکز است که با جدا شدن از اسطوره‌های محکم، به عنوان یک نسل شمایل شکن ظهور کرده‌اند - هری کرو، دوروتی آلیسون، بابی آن میسون، لری براون ، کی گیبون، رندال کنان، ریچارد فورد، کورمک مک کارتی و بری هانا. آنها با مقاومت در برابر روش های مدرنیستی گذشته، زمینه پست مدرن خود را فراتر از سایه پیشینیان خود ایجاد کرده اند.

این تغییر در دیدگاه مؤلف، شاخص مهمی از آینده نویسندگی جنوب است. نقش اساسی کروس به عنوان یک نویسنده پیشگام «سفیدپوست فقیر»، تصویرهای میسون و کروس از زندگی روستایی، و تصویرهای صریح آلیسون و براون از طبقه پایین، چالشی را برای تصویرهای سنتی از جنوب ایجاد می کند. صداهای مخالف گیبونز و کنان، که بر جنسیت، نژاد و تمایلات جنسی تمرکز می‌کنند، داستان‌هایی خلق می‌کنند که در آن واحد به‌طور مشخص «جنوبی» و همچنین به‌طور مشخص برانداز است. موضع شمایل شکنانه گیبون در قبال پدرسالاری، مانند نقد بیگانگان از جامعه که در آثار کنان یافت می شود، تصویری از جنوب را ارائه می دهد که در ادبیات منطقه بی سابقه است. فورد، مک کارتی و هانا هر کدام با بی‌احترامی جدید به مفاهیم سنتی جنوب از تاریخ و جامعه برخورد می‌کنند و به موضوعات آشنای جنوبی به شیوه‌ای کاملاً پست مدرن برخورد می‌کنند. این نویسندگان چه از طریق چشم‌انداز مصرف‌کننده عمومی فورد، چه از طریق دنیای خالی از سکنه رمان‌های جنوبی مک کارتی، چه از طریق بورلسک شورش‌انگیز هانا در جنگ داخلی، به بنیان‌های فلسفی و فرهنگی که رنسانس جنوبی از آن‌ها برخاسته است، حمله می‌کنند.

این به چالش کشیدن مفاهیم متعارف کانون جنوبی، کمکی تحریک‌آمیز و بدیع به مطالعه ادبی منطقه است.

The literature of the contemporary South might best be understood for its discontinuity with the literary past. At odds with traditions of the Southern Renascence, southern literature of today sharply refutes the Nashville Agrarians and shares few of Faulkner's and Welty's concerns about place, community, and history.

This sweeping study of the literary South's new direction focuses on nine well established writers who, by breaking away from the firmly ensconced myths, have emerged as an iconoclastic generation- -- Harry Crews, Dorothy Allison, Bobbie Ann Mason, Larry Brown, Kaye Gibbons, Randall Kenan, Richard Ford, Cormac McCarthy, and Barry Hannah. Resisting the modernist methods of the past, they have established their own postmodern ground beyond the shadow of their predecessors.

This shift in authorial perspective is a significant indicator of the future of southern writing. Crews's seminal role as a ground-breaking "poor white" author, Mason's and Crews's portrayals of rural life, and Allison's and Brown's frank portrayals of the lower class pose a challenge to traditional depictions of the South. The dissenting voices of Gibbons and Kenan, who focus on gender, race, and sexuality, create fiction that is at once identifiably "southern" and also distinctly subversive. Gibbons's iconoclastic stance toward patriarchy, like the outsider's critique of community found in Kenan's work, proffers a portrait of the South unprecedented in the region's literature. Ford, McCarthy, and Hannah each approach the South's traditional notions of history and community with new irreverence and treat familiar southern topics in a distinctly postmodern manner. Whether through Ford's generic consumer landscape, the haunted netherworld of McCarthy's southern novels, or Hannah's riotous burlesque of the Civil War, these authors assail the philosophical and cultural foundations from which the Southern Renascence arose.

Challenging the conventional conceptions of the southern canon, this is a provocative and innovative contribution to the region's literary study.