After Liberalism: Mass Democracy in the Managerial State.

در این چالش شدید مهندسی اجتماعی، پل گاتفرید یک پدرکشی را تحلیل می‌کند: قتل لیبرالیسم قرن نوزدهم توسط دولت مدیریتی. البته بسیاری از مردم متوجه هستند که لیبرالیسم دیگر به معنای قدرت های توزیع شده و معیارهای اخلاقی بورژوایی، نیاز به محافظت از جامعه مدنی در برابر یک دولت متجاوز، یا فضایل خودگردانی شدید نیست. بسیاری همچنین می‌دانند که «لیبرال‌های» امروزی اهداف بسیار متفاوتی با اهداف پیشینیان خود دارند، زیرا هدفشان عمدتاً مبارزه با تعصب، ارائه خدمات اجتماعی و مزایای رفاهی، و دفاع از آزادی بیان و «سبک زندگی» است. با این حال پل گاتفرید بیش از تحلیل این حقایق تاریخی انجام می دهد. او از آنها استفاده می‌کند تا نشان دهد چرا مهم است که دولت مدیریتی جایگزین لیبرالیسم سنتی شده است: به گفته او، رژیم‌های جدید مهندسان اجتماعی نخبه‌گرا هستند و حکومت آنها تنها به این معنا که مخالفت سازمان‌یافته‌ای گسترده با آن مخالفت نمی‌کند، توافقی است.

در سرتاسر جهان غرب، جمعیت‌هایی که به طور فزاینده‌ای ریشه‌کن می‌شوند، بدون فکر کنترل‌های متمرکز را در ازای انواع حقوق می‌پذیرند. گاتفرید در انفعال ترسناک خود، معضل مخالفان سنت‌گرا و پوپولیست دولت رفاه را پیدا می‌کند. چگونه مخالفان نخبگان اداری می توانند به مردم نشان دهند که کسانی که هر چند ناتوان برای نیازهای مادی خود تأمین می کنند، دشمنان خودگردانی دموکراتیک و تصمیم گیری مستقل در زندگی خانوادگی هستند؟ گاتفرید هشدار می‌دهد که اگر بیدار نشویم، بحث‌های سیاسی ممکن است به‌زودی پایان یابد، علی‌رغم سروصداهای پوپولیستی پراکنده و گیج‌کننده از نظر ایدئولوژیکی در اروپا و ایالات متحده.

In this trenchant challenge to social engineering, Paul Gottfried analyzes a patricide: the slaying of nineteenth-century liberalism by the managerial state. Many people, of course, realize that liberalism no longer connotes distributed powers and bourgeois moral standards, the need to protect civil society from an encroaching state, or the virtues of vigorous self-government. Many also know that today's "liberals" have far different goals from those of their predecessors, aiming as they do largely to combat prejudice, to provide social services and welfare benefits, and to defend expressive and "lifestyle" freedoms. Paul Gottfried does more than analyze these historical facts, however. He builds on them to show why it matters that the managerial state has replaced traditional liberalism: the new regimes of social engineers, he maintains, are elitists, and their rule is consensual only in the sense that it is unopposed by any widespread organized opposition.

Throughout the western world, increasingly uprooted populations unthinkingly accept centralized controls in exchange for a variety of entitlements. In their frightening passivity, Gottfried locates the quandary for traditionalist and populist adversaries of the welfare state. How can opponents of administrative elites show the public that those who provide, however ineptly, for their material needs are the enemies of democratic self-rule and of independent decision making in family life? If we do not wake up, Gottfried warns, the political debate may soon be over, despite sporadic and ideologically confused populist rumblings in both Europe and the United States.