Affirmation und Anderssein: Eine dialektische Konzeption personaler Identität

قابل اعتماد است، اما از سوی دیگر آشکار شد که مدل سوژه روانکاوانه فروید در عینیت‌سازی نظری، ساختاری و مادی‌اش نمی‌تواند صرفاً برای موضوع معنای روان‌شناختی بیگانه، که در اینجا مورد علاقه من است، اتخاذ شود. به‌طوری‌که بگوییم، یک رویکرد منفی منفی از تحلیل پدیدارشناختی شوتز از خود بودن روزمره در دنیای زندگی روزمره ناشی می‌شود، زیرا امر خارجی عموماً چیزی است که (حداقل در ابتدا) در افق درک این خود بودن ظاهر نمی‌شود. بلکه آن چیزی را آشکار می کند که از عادی بودن زندگی روزمره خودداری در جهان کنار گذاشته شده است: توانایی آن برای متفاوت بودن، یا به عبارت دیگر: احتمالی بودن آن. در تأمل بیشتر در مورد مسئله بیگانه، که فراتر از مشکل اولیه خاص بیگانه بودن در مدرنیته هنری بود، آشکار شد که با مفهوم دیالکتیکی هویت شخصی، که در آن اقتضای خود بودن به معنای روانکاوی درک می شود. چیزی که باید به صورت پویا در فاصله نگه داشته شود، دوسوگرایی اساسی نسبت به بیگانه، بیگانه وحشتناک در کنار بیگانه amor را می توان بازسازی کرد. و این دقیقاً دغدغه سیستماتیک این کتاب است: توسعه یک مفهوم دیالکتیکی از هویت شخصی برای بازسازی دوسوگرایی نسبت به بیگانه، مشکلی که در دغدغه‌های پر پیچ و خم با مدرنیته هنری به عنوان محوری ظاهر شد.

trauten, so zeigte sich aber andererseits, daß für die mich hier interessieren­ de Thematik der psychischen Bedeutung von Fremdem nicht einfach Freuds psychoanalytisches Subjektmodell in seiner theoriestrukturellen wie -materialen Konkretisierung übernommen werden konnte. Sozusagen ex negativo ergab sich ein Zugang von Schütz' phänomenolo­ gischer Analyse des alltäglich-lebensweltlichen Selbstseins her, ist doch das Fremde ganz allgemein ein solches, das im Verstehenshorizont dieses Selbstseins (zumindest zunächst) nicht aufgeht. Vielmehr bringt es zur Erscheinung, was in der Normalität des alltäglich-lebensweltlichen Selbst­ seins ausgeklammert ist: sein Anders-sein-können, oder mit einem anderen Ausdruck: seine Kontingenz. Im weiteren Nachdenken über die Problematik des Fremden, die über das spezielle Ausgangsproblem der Fremdheit der künstlerischen Moder­ ne hinausführte, zeigte sich, daß mit einem dialektischen Begriff personaler Identität, in dem die Kontingenz des Selbstseins im Sinne der Psychoana­ lyse als dynamisch Fernzuhaltendes verstanden wird, die fundamentale Ambivalenz gegenüber Fremdem, der horror alieni neben dem amor alieni, rekonstruierbar wird. Und genau dies ist das systematische Anliegen dieses Buches: die Entwicklung eines dialektischen Begriffs personaler Identität zur Rekonstruktion der Ambivalenz gegenüber Fremdem, ein Problem, das sich in der mäandernden Beschäftigung mit der künstlerischen Moder­ ne als zentral ergeben hatte.