Affective Spaces: Architecture and the Living Body

این کتاب مفهوم فضای عاطفی را در رابطه با معماری بررسی می‌کند. این کمک می کند تا تجربه اول شخص و مستقیم از محیط و چگونگی تأثیر آن بر حالات عاطفی افراد و تأثیر آن بر ادراک او از دنیای اطرافش روشن شود.

فضای عاطفی تبدیل شده است. یک مفهوم محوری در چندین بحث در زمینه فلسفه، جغرافیا، مردم شناسی، معماری و غیره. با این حال، تنها انتخاب محدودی از ویژگی‌های کلیدی آن در تئوری معماری و شهری، به‌ویژه ایده اتمسفرها، از طریق آثار پدیدارشناس آلمانی گرنوت بومه، طنین‌اندازی پیدا می‌کند. این کتاب طیف وسیع تری از مسائل مرتبط با تجربه های جسمانی را آشکار می کند. این مسائل بیشتر فقط در معماری مورد توجه اندکی قرار گرفته است، جایی که گفتمان در مورد فضای عاطفی عمدتاً سطحی است. نظریه جوها، به ویژه، اغلب به عنوان یک نظریه سطحی و کم عمق مورد انتقاد قرار می گیرد، زیرا به شکلی غیر سیستماتیک و پراکنده معرفی می شود، و صرفاً بخش "آسان برای استفاده" از آنچه گسترده تر است و همه چیز است. اما روش تحلیلی امپرسیونیستی. این کتاب چشم انداز وسیع تری را در مورد موضوع ارائه می دهد و نقطه ورود به حوزه ای را ایجاد می کند که تاکنون مورد بررسی قرار نگرفته است. از فلسفه، انسان شناسی و علوم شناختی، و از طریق موارد برگرفته از فضای واقعی معماری و شهری تقویت می شود. این موارد باعث می‌شود کتاب برای خوانندگانی که با گرایش‌های فلسفی معاصر آشنا نیستند، قابل درک‌تر باشد.

This book explores the notion of affective space in relation to architecture. It helps to clarify the first-person, direct experience of the environment and how it impacts a person’s emotional states, influencing their perception of the world around them.

Affective space has become a central notion in several discussions across philosophy, geography, anthropology, architecture and so on. However, only a limited selection of its key features finds resonance in architectural and urban theory, especially the idea of atmospheres, through the work of German phenomenologist Gernot Böhme. This book brings to light a wider range of issues bound to lived corporeal experience. These further issues have only received minor attention in architecture, where the discourse on affective space mostly remains superficial. The theory of atmospheres, in particular, is often criticized as being a surface-level, shallow theory as it is introduced in an unsystematic and fragmented fashion, and is a mere "easy to use" segment of what is a wider and all but impressionistic analytical method. This book provides a broader outlook on the topic and creates an entry point into a hitherto underexplored field.

The book’s theoretical foundation rests on a wide range of non-architectural sources, primarily from philosophy, anthropology and the cognitive sciences, and is strengthened through cases drawn from actual architectural and urban space. These cases make the book more comprehensible for readers not versed in contemporary philosophical trends.