Affecting Grace: Theatre, Subject, and the Shakespearean Paradox in German Literature from Lessing to Kleist

تأثیر بر گریس اهمیت شعر و نمایشنامه‌های شکسپیر را در ادبیات و اندیشه آلمان پس از 1750 بررسی می‌کند - از جمله رابطه آن با کلاسیک‌گرایی آلمانی، که سهولت بدون انعکاس را بر تئاتری بودن ترجیح می‌داد. کنت اس. کالون این تنش را در پس زمینه ای گسترده بررسی می کند که شامل تعدادی از نویسندگان متعارف آلمانی - گوته، شیلر، هردر، لسینگ، فون کلایست و نیچه - و همچنین ظهور چینی مایسن، نقاشی برناردو بلوتو و فرانچسکو می شود. گاردی، و جنبه هایی از سبک های معماری آلمانی.

گسترش ازتاجر ونیز شکسپیر (حدود 1597) تا کوزه شکستهکلیست (1806) این مطالعه به این پارادوکس می پردازد که جهان ادبی آلمان شروع به پذیرش شکسپیر کرده است، درست زمانی که حساسیت گسترده اما بارز ضد باروک را که به طور محوری در آثار انتقادی و نمایشی لسینگ یافت می شود، تقویت می کند. از طریق این تحقیقات، Calhoon تغییرات عمیق فرهنگی را که اساساً سنت های ادبی و هنری آلمان را تحت تأثیر قرار داده است، روشن می کند.

Affecting Grace examines the importance of Shakespeare’s poetry and plays within German literature and thought after 1750 – including its relationship to German classicism, which favoured unreflected ease over theatricality. Kenneth S. Calhoon examines this tension against an extensive backdrop that includes a number of canonical German authors – Goethe, Schiller, Herder, Lessing, von Kleist, and Nietzsche – as well as the advent of Meissen porcelain, the painting of Bernardo Bellotto and Francesco Guardi, and aspects of German styles of architecture.

Extending from Shakespeare’s The Merchant of Venice (c. 1597) to Kleist’s The Broken Jug (1806), this study turns on the paradox that the German literary world had begun to embrace Shakespeare just as it was firming up the broad but pronounced anti-Baroque sensibility found pivotally in Lessing’s critical and dramatic works. Through these investigations, Calhoon illuminates the deep cultural changes that fundamentally affected Germany’s literary and artistic traditions.