Aesthetics after Darwin: The Multiple Origins and Functions of Art (Evolution, Cognition, and the Arts)

داروین به طور معروف پیشنهاد کرد که رقابت جنسی و خواستگاری نیروی محرکه تولید «هنر» نه تنها در حیوانات، بلکه در انسان‌ها است (یا حداقل بود). کتاب حاضر اولین کتابی است که آشکار می کند که فرضیه داروین، به جای اینکه پادزهری تمام عیار برای سنت اومانیستی باشد، در واقع به شدت از بلاغت کلاسیک و زیبایی شناسی فلسفی انگلیسی و آلمانی برخوردار است، بنابراین نظریه داروین بسیار غنی تر و جالب تر است. برای درک شعر و ترانه.

این کتاب همچنین به چگونگی سه کارکرد فرضی هنرهای انسانی – رقابت برای جلب توجه و پذیرش (محبت)، همکاری اجتماعی و ارتقای خود-- می‌پردازد. متقابلاً منحصر به فرد نیستند، اما به خوبی می توان آنها را به عنوان جنبه های مختلف فرآیندهای یکسان تولید و پاسخ به هنر در نظر گرفت.

در نهایت، با بررسی وضعیت فعلی یافته های باستان شناسی، این کتاب از یک فرضیه جدید در مورد حمایت می کند. خاستگاه‌های متعدد هنرهای انسانی، که نشان می‌دهد آن‌ها به‌عنوان گونه‌های جدیدی از رفتار انسانی پدید آمدند، زمانی که سه انطباق باستانی و عمدتاً مستقل - - سوگیری‌های حسی و انتخاب جنسی مبتنی بر زیبایی بصری و شنیداری، رفتار بازی و فناوری - به نیروها پیوستند. با ظرفیت‌های انسانی برای شناخت و زبان نمادین، و توسط آنها دگرگون شد.

Darwin famously proposed that sexual competition and courtship is (or at least was) the driving force of "art" production not only in animals, but also in humans. The present book is the first to reveal that Darwin's hypothesis, rather than amounting to a full-blown antidote to the humanist tradition, is actually strongly informed both by classical rhetoric and by English and German philosophical aesthetics, thereby Darwin's theory far richer and more interesting for the understanding of poetry and song.

The book also discusses how the three most discussed hypothetical functions of the human arts––competition for attention and (loving) acceptance, social cooperation, and self-enhancement––are not mutually exclusive, but can well be conceived of as different aspects of the same processes of producing and responding to the arts.

Finally, reviewing the current state of archeological findings, the book advocates a new hypothesis on the multiple origins of the human arts, posing that they arose as new variants of human behavior, when three ancient and largely independent adaptions––sensory and sexual selection-driven biases regarding visual and auditory beauty, play behavior, and technology––joined forces with, and were transformed by, the human capacities for symbolic cognition and language.