Aesthetic Theory (DENKT KUNST)

هیچ نظریه ای وجود ندارد که به روشی خاص زیبایی شناسانه نباشد. آدورنو نیز نظریه زیبایی‌شناختی خود را صرفاً به‌عنوان نظریه زیبایی‌شناختی درک نمی‌کرد، بلکه از مفاهیم زیبایی‌شناختی نظریه آگاه بود. در عین حال، ما با اشیاء و رویدادهای زیبایی‌شناختی که در آنها نظریه زیبایی‌شناختی ذاتی است، کار داریم که خود را هنر نشان می‌دهند. بنابراین از هر دو طرف نظریه و زیبایی‌شناسی می‌توان به معنای ریشه‌شناختی (ریا) پیوند داد، که امر نظری را به‌عنوان یک دید یا چشم‌انداز درک می‌کند. این کتاب به بررسی این پیوند و همزمانی می‌پردازد و به طور یکسان بر مفاهیم زیبایی‌شناختی نظریه و مفاهیم نظری رویدادهای زیبایی‌شناختی تمرکز می‌کند.

مشارکت کنندگان: فراوکه برنت، الیزابت برونفن، ساندرا فریمل، جولیا گلشورن و تریستان ودیپتای، فابینن. ، دیتر مرش، کلاوس مولر ویل، باربارا نائومان، بوریس پروی آی، دوروتا ساجوسکا، سیلویا ساسه، راهل ویلینگر، بنو ویرز، ساندرو زانتی.

There is no theory that is not aesthetic in a certain way. Adorno, too, did not understand his aesthetic theory simply as a theory of the aesthetic, but was aware of the aesthetic implications of theory. At the same time we have to do with aesthetic objects and events in which an aesthetic theory is inherent, which show themselves as art. So from both sides theory and aesthetics a link can be made to the etymological meaning of (the ria), which understands the theoretical as a seeing or perspective. The book examines this link and simultaneity, focusing equally on the aesthetic implications of theory and the theoretical implications of aesthetic events.

Contributors: Frauke Berndt, Elisabeth Bronfen, Sandra Frimmel, Julia Gelshorn & Tristan Weddigen, Fabienne Liptay, Dieter Mersch, Klaus Müller-Wille, ­Barbara Naumann, Boris Previ i , Dorota Sajewska, ­Sylvia Sasse, Rahel Villinger, Benno Wirz, Sandro Zanetti.