Aerosol Microphysics II: Chemical Physics of Microparticles

آئروسل‌ها، که پراکندگی‌های فاز گازی ذرات معلق هستند، از کار چند رشته‌ای در فناوری و علوم طبیعی استفاده می‌کنند و به آن کمک می‌کنند. همانطور که در طول تاریخ علم در مورد سایر رشته‌های مورد علاقه که ساختار رشته‌ای زیربنایی آنها یا نامشخص بود یا به اندازه کافی توسعه نیافته بود تا بتواند به طور مؤثر در آن زمینه‌ها مشارکت داشته باشد، "علم آئروسل" نیز چنین کرده است. روش ها و افسانه های خود را تا حدودی جدا از خطوط اصلی تفکر فیزیکی معاصر توسعه داد. در واقع، این توسعه مستقل گام اساسی است که در آن توصیف‌های سیستماتیک یا پدیدارشناختی با اعتبار کلی کافی تکامل می‌یابند تا پتانسیل توسعه یک مجموعه دانش از لحاظ فیزیکی دقیق و قابل تعمیم را نشان دهند. در عین حال، این رشته سؤالات بسیاری را برانگیخته است که محدود به منابع خودش است و به طرز ناامیدکننده ای قابل توضیح نیست. همانطور که کوهن در ساختار انقلاب علمی [نسخه بزرگ دوم (انتشارات دانشگاه شیکاگو، شیکاگو 1970) فصل دوم و پس‌اسکریپت-1969 اشاره کرد) این یک مقطع بسیار رایج در توسعه یک علم است. به طور خلاصه، گذار از این مرحله اولیه به مرحله بلوغ علم مستلزم شناخت و توافق کلی از آن چیزی است که پایه های این رشته از آن تشکیل شده است. در این مرحله حیاتی، زمینه ای به زبان مشترکی می رسد که به جای توصیفگرهای مبهم و اغلب تعریف نشده رایج در مرحله اولیه، به خوبی تعریف شده است.

Aerosols, which are gas-phase dispersions of particulate matter, draw upon and con­ tribute to multidisciplinary work in technology and the natural sciences. As has been true throughout the history of science with other fields of interest whose un­ derlying disciplinary structure was either unclear or insufficiently well developed to contribute effectively to those fields, "aerosol science" has. developed its own methods and lore somewhat sequestered from the main lines of contemporary physical thought. Indeed, this independent development is the essential step in which syste­ matic or phenomenological descriptions are evolved with validity of sufficient gen­ erality to suggest the potential for development of a physically rigorous and gen­ eralizable body of knowledge. At the same time, the field has stimulated many ques­ tions which, limited to its own resources, are hopelessly beyond explanation. As Kuhn pointed out in The Structure of Scientific Revolution [2nd enlarged edition (University of Chicago Press, Chicago 1970) Chapter II and Postscript-1969) this is a very common juncture in the development of a science. In brief, the transition from this earlier stage to the mature stage of the science involves a general re­ cognition and agreement of what the foundations of the field consist of. By this critical step, a field settles upon a common language which is well defined rather than the ambiguous, and often undefined descriptors prevalent at the earlier stage.