دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: Har/Pas
نویسندگان: Timothy R. McKinney
سری:
ISBN (شابک) : 0754665097, 9780754665090
ناشر: Ashgate
سال نشر: 2010
تعداد صفحات: 337
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 11 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Adrian Willaert and the Theory of Interval Affect: The 'Musica Nova' Madrigals and the Novel Theories of Zarlino and Vicentino به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب آدریان ویلارت و نظریه تأثیر فاصله: مادریگالهای «موسیقی نوا» و نظریههای بدیع زارلینو و ویسنتینو نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در نوشته های نیکولا ویسنتینو (1555) و جوزفو زارلینو (1558) برای اولین بار، ابزاری منظم برای توضیح قدرت بیان موسیقی بر اساس فواصل ملودیک و هارمونیک خاصی که از آن ساخته شده است، یافت می شود. اما این «نظریه تأثیر بازهای» نه از این نظریهپردازان، بلکه از معلم آنها، آهنگساز تأثیرگذار ونیزی، آدریان ویلارت (1490-1562) سرچشمه میگیرد. از آنجایی که ویلارت هیچ نوشته نظری از خود باقی نگذاشت، تیموتی مککینی از موسیقی ویلارت برای بازسازی نظریههای نوآورانهاش در مورد اینکه چگونه موسیقی ممکن است ایدههای فراموسیقی را منتقل کند، استفاده میکند. از نظر ویلارت، نامهای «بزرگ» و «صغیر» دیگر تنها به معنای بزرگتر و کوچکتر بودن یک جفت فاصلههای مشابه نیستند. در عوض، آنها به دستههایی از شخصیت صوتی تبدیل شدند که اعضای آنها با ویژگی صدایی مشترک «اکثریت» یا «کوچک بودن» مرتبط هستند که میتوان آن را برای اهداف بیانی دستکاری کرد. این کتاب با مادریگالهای مجموعه برجسته موسیقی نووای ویلارت درگیر است و نشان میدهد که آنها نظریهای درباره تأثیر موسیقی پیچیدهتر و آیندهنگرتر از آنچه در حال حاضر به رسمیت شناخته میشوند، بیان میکنند. این کتاب همچنین ریشههای یکی از گستردهترین تداعیهای موسیقایی را در فرهنگ غربی نشان میدهد: این تصور که فواصل، آکوردها و مقیاسهای اصلی برای ابراز محبتهای شاد و جزئی برای احساسات غمگین مناسب هستند. مککینی با بحث درباره تأثیر نظریه ویلارت بر مادریگالهای آهنگسازانی مانند ویسنتینو، زارلینو، سیپریانو دو روره، جیرولامو پارابوسکو، پریسون کامبیو، فرانچسکو دالا ویولا و بالداساره دوناتو به پایان میرسد و تغییر نهایی تأثیر از تئوری فاصله زمانی را توصیف میکند. دیدگاه رنسانس بر اساس فواصل فردی اندازه گیری شده از باس، به دیدگاه باروک بر اساس موجودات سه گانه معکوس.
In the writings of Nicola Vicentino (1555) and Gioseffo Zarlino (1558) is found, for the first time, a systematic means of explaining music's expressive power based upon the specific melodic and harmonic intervals from which it is constructed. But this 'theory of interval affect' originates not with these theorists, but with their teacher, influential Venetian composer Adrian Willaert (1490-1562). Because Willaert left no theoretical writings of his own, Timothy McKinney uses Willaert's music to reconstruct his innovative theories concerning how music might communicate extramusical ideas. For Willaert, the appellations 'major' and 'minor' no longer signified merely the larger and smaller of a pair of like-numbered intervals; rather, they became categories of sonic character, the members of which are related by a shared sounding property of 'majorness' or 'minorness' that could be manipulated for expressive purposes. This book engages with the madrigals of Willaert's landmark Music nova collection and demonstrates that they articulate a theory of musical affect more complex and forward-looking than recognized currently. The book also traces the origins of one of the most widespread musical associations in Western culture: the notion that major intervals, chords and scales are suitable for the expression of happy affections, and minor for sad ones. McKinney concludes by discussing the influence of Willaert's theory on the madrigals of composers such as Vicentino, Zarlino, Cipriano de Rore, Girolamo Parabosco, Perissone Cambio, Francesco dalla Viola, and Baldassare Donato, and describes the eventual transformation of the theory of interval affect from the Renaissance view based upon individual intervals measured from the bass, to the Baroque view based upon invertible triadic entities.