Adolf loos - the art of architecture

آدولف لوس که به طور گسترده به عنوان یکی از مهم ترین پیامبران معماری مدرن شناخته می شود، در زمان خود ستاره ای بود. آثار او نمادی از نسل پایانی قرن بود که بین فرهنگ سنتی قرن نوزدهم و مدرنیسم نوآورانه قرن بیستم در هم شکسته بود. مقاله او "زیور آلات و جنایت" زیور آلات اضافی و "هنرهای تزئینی" را با خالکوبی طبقه پایین یکی دانست تا به اروپاییان مدرن بگوید که باید بهتر بدانند. اما قرار بود نفی زینت، سبک خوب را آشکار کند، نه نفی. و یک آیرونیست اصلاح ناپذیر در انکار معماری به عنوان یک هنر زیبا بیش از حد تحت اللفظی تلقی شده است. ماشک بدون عادی سازی رادیکالیت شدید خود استدلال می کند که "معماری سبک" استادانه لوس قدردانی از سنت و سودمندی بود و همانطور که اکثر مورخان معماری استدلال کرده اند صرفاً رد سبک شکوفه جدایی وین نیست. ماشک لوس را به عنوان یک سخنور شوخ و کنایه آمیز خوانده است که ...

Widely regarded as one of the most significant prophets of modern architecture, Adolf Loos was a star in his own time. His work was emblematic of the turn-of-the-century generation that was torn between the traditional culture of the nineteenth century and the innovative modernism of the twentieth. His essay 'Ornament and Crime' equated superfluous ornament and 'decorative arts' with underclass tattooing in an attempt to tell modern Europeans that they should know better. But the negation of ornament was supposed to reveal, not negate, good style; and an incorrigible ironist has been taken too literally in denying architecture as a fine art. Without normalizing his edgy radicality, Masheck argues that Loos's masterful "astylistic architecture" was an appreciation of tradition and utility and not, as most architectural historians have argued, a mere repudiation of the florid style of the Vienna Secession. Masheck has reads Loos as a witty, ironic rhetorician who has all too...