Adiós a las armas. Una crónica del final de ETA

تواریخ قطعی در مورد ترک اسلحه توسط ETA.

20 اکتبر 2011، ETA ترک قطعی خود را اعلام کرد خشونت خداحافظی با اسلحه وقایع بیست سال مذاکره و تأمل داخلی است که به یک تصمیم تاریخی ختم شده است. با دسترسی غیرقابل مقایسه به منابع، و اغلب به عنوان یک شاهد عینی، آنتونی باتیستا داستانی را بیان می کند که چگونه چپ های Abertzale در نهایت توانستند مسیر سیاسی را به ETA علیه ارتش تحمیل کنند و سر و صدای تفنگ ها را برای همیشه خاموش کنند.

< p style=\"-webkit-tap-highlight-color: transparent; حاشیه: 0px; حاشیه: 0px; padding: 0px; color: rgb(51, 51, 51)؛ font-family: Roboto, UILanguageFont, Arial, sans -serif؛ اندازه قلم: 14 پیکسل؛ یتیم: 2؛ بیوه: 2؛ رنگ پس‌زمینه: rgb(255، 255، 255)؛\">پایان ETA یک فرآیند طولانی بیش از بیست سال است که آن را طی کرده است. در دو مورد آخر شتاب گرفت. دلایل این وداع با اسلحه ها متنوع و پیچیده است، با چندین بازیگر و قسمت. آنتونی باتیستا این سفر را تا پایان خشونت به صورت اول شخص طی می کند تا آنچه را که شاهد بوده یا از منابع دست اولی که در بیست و پنج سال به عنوان خبرنگار سیاسی در کشور باسک انباشته شده است، بازگو کند. او به دنبال ثبت روایی آخرین کتاب‌هایش، واقعیت را با منابع ادبی داستان توضیح می‌دهد: حقایق را بازگو می‌کند، شخصیت‌ها را به تصویر می‌کشد و زمینه را توصیف می‌کند.

وداع با اسلحه مانند یک رمان است که در آن هر اتفاقی که می افتد واقعی است، نتیجه یک کار دقیق دو ساله است، زیرا در پاییز 2009، آنتونی باتیستا به کسانی که به او هشدار دادند که اتفاقی که در نهایت رخ داده است، اطمینان داد.

La crónica definitiva sobre el abandono de las armas por parte de ETA.

El 20 de octubre de 2011, ETA anunció su abandono definitivo de la violencia. Adiós a las armas es la crónica de veinte años de negociaciones y de reflexión interna que han acabado propiciando una decisión histórica. Con un acceso incomparable a las fuentes, y a menudo como testigo presencial, Antoni Batista cuenta la historia de cómo la izquierda abertzale acabó logrando imponer a ETA la vía política frente a la armada y acallar para siempre el ruido de las pistolas.

El final de ETA es un largo proceso de más de veinte años, que se ha acelerado en los dos últimos. Las razones de este Adiós a las armas son variadas y complejas, y múltiples los actores y los episodios. Antoni Batista hace este viaje al final de la violencia en primera persona, para contar aquello de lo que fue testigo o de lo que supo por las fuentes de primera mano acumuladas por más de veinticinco años de corresponsalía política en el País Vasco. Siguiendo el registro narrativo de sus últimos libros, explica la realidad con los recursos literarios de la ficción: relata hechos, retrata personajes y describe el contexto.

Adiós a las armas es como una novela en la que todo lo que sucede es real, resultado de un cuidadoso trabajo de dos años, desde que, en otoño de 2009, Antoni Batista dio fiabilidad a quien le advirtió que sucedería lo que ha acabado sucediendo.