Addiction and Devotion in Early Modern England

ربکا لیمون مفهومی را که قبلاً مدفون شده بود از اعتیاد را روشن می کند، به عنوان شکلی از فداکاری که در عین حال قابل ستایش، دشوار و خارق العاده است، که توسط پیوند دائمی مدرن اعتیاد به آسیب شناسی پنهان شده است. او با بررسی فراخوان های قرن شانزدهم، نشان می دهد که چگونه مدرن های اولیه ممکن است خود را معتاد به مطالعه، دوستی، عشق یا خدا بدانند. با این حال، او همچنین درک آنها از اعتیاد را به عنوان نوعی اجبار که با تعاریف علمی مدرن طنین انداز است، آشکار می کند. به طور خاص، رساله‌های پزشکی مدرن اولیه، احکام حقوقی و بحث‌های مذهبی بر خطرات اعتیاد به الکل از نظر بیماری، اجبار و بردگی تأکید داشتند. با این حال، رابطه بین این دو درک از اعتیاد صرفاً مخالف نبود، زیرا آنچه این گفتمان ها را متحد می کند، تأکید مشترک بر اعتیاد به عنوان سرنگونی اراده است.

از نظر ریشه شناسی، «اعتیاد» یک قرارداد شفاهی یا یک تعهد است. و حتی زمانی که مخاطبان قرن شانزدهم به طور فعال اعتیاد به خدا و عشق را پذیرفتند، نویسندگان نسبت به تعهد به اشکال نادرست اعتیاد هشدار دادند و این اصطلاح به طور فزاینده ای با بیماری و استبداد مرتبط شد. بررسی متون متعارف از جمله دکتر فاستوس، شب دوازدهم، هنری چهارم و اتللو در کنار نوشته‌های الهیاتی، پزشکی، تخیلی و حقوقی، لیمون انواع دلبستگی‌های اعتیادآور مدرن اولیه را دنبال می‌کند. اگرچه به نظر می‌رسد مفاهیم معاصر اعتیاد شباهت چندانی به معانی اولیه آن ندارند، لیمون استدلال می‌کند که درک دوره مدرن اولیه از اعتیاد با تصورات مدرن ما از این پدیده و بحث‌هایی درباره آن مرتبط است.

Rebecca Lemon illuminates a previously-buried conception of addiction, as a form of devotion at once laudable, difficult, and extraordinary, that has been concealed by the persistent modern link of addiction to pathology. Surveying sixteenth-century invocations, she reveals how early moderns might consider themselves addicted to study, friendship, love, or God. However, she also uncovers their understanding of addiction as a form of compulsion that resonates with modern scientific definitions. Specifically, early modern medical tracts, legal rulings, and religious polemic stressed the dangers of addiction to alcohol in terms of disease, compulsion, and enslavement. Yet the relationship between these two understandings of addiction was not simply oppositional, for what unites these discourses is a shared emphasis on addiction as the overthrow of the will.

Etymologically, "addiction" is a verbal contract or a pledge, and even as sixteenth-century audiences actively embraced addiction to God and love, writers warned against commitment to improper forms of addiction, and the term became increasingly associated with disease and tyranny. Examining canonical texts including Doctor Faustus, Twelfth Night, Henry IV, and Othello alongside theological, medical, imaginative, and legal writings, Lemon traces the variety of early modern addictive attachments. Although contemporary notions of addiction seem to bear little resemblance to its initial meanings, Lemon argues that the early modern period's understanding of addiction is relevant to our modern conceptions of, and debates about, the phenomenon.