دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Lynne Bradley
سری:
ISBN (شابک) : 1409405974, 9781409405979
ناشر: Ashgate
سال نشر: 2010
تعداد صفحات: 281
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Adapting King Lear for the Stage به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب اقتباس شاه لیر برای صحنه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
لین بردلی با این پرسش که آیا انگیزه اقتباس از شکسپیر در طول زمان تغییر کرده است یا خیر، استدلال می کند که حس تاریخی بودن را به مطالعه اقتباس بازگرداند. بردلی «تاریخ شاه لیر» ناهوم تیت (1681)، اقتباسهای دیوید گاریک در اواسط قرن هجدهم، و بورلسکهای شکسپیر قرن نوزدهم را با بازنویسیهای تئاتری قرن بیستم از شاه لیر مقایسه میکند و پیشنهاد میکند که اقتباسهای مربوط به روزهای آخر را انجام دهند. به عنوان یک ژانر منحصر به فرد در نظر گرفته شود که به نمایشنامه نویسان اجازه می دهد تا موقعیت های موضوعی مدرن را با توجه به میراث ادبی خود بیان کنند و در عین حال در بحث های گسترده تر در مورد هنر و جامعه نیز شرکت کنند. بردلی در شناسایی و جابجایی ژستهای انطباقی مختلف در این چارچوب تاریخی، پیوند بین امر انتقادی و خلاق را در تاریخ اقتباس شکسپیر بررسی میکند. تمرکز بر آثاری مانند «همسر شاه لیر» گوردون باتملی (1913)، «لیر» ادوارد باند (1971)، «هفت لیرز» هاوارد بارکر (1989)، و «دختران لیر» گروه تئاتر زنان. "(1987)، برادلی نظریه می دهد که بازنویسی های مدرن شکسپیر نوع جدیدی از تعامل متنی را بر اساس یک حرکت دوگانه همزمان همکاری و رد تشکیل می دهد. او پیشنهاد میکند که این تعامل جدید، گروههای تشکیلدهندهای، مانند گروه فمینیستی که «دختران لیر» را نوشت، یک استراتژی برای اعتراف به بدهیشان به شکسپیر فراهم میکند، در حالی که در مقابل بازنماییهای سنتی و منفی زنانگی که در نمایشنامههای او بازتاب مییابند، مینویسند.
Questioning whether the impulse to adapt Shakespeare has changed over time, Lynne Bradley argues for restoring a sense of historicity to the study of adaptation. Bradley compares Nahum Tate's "History of King Lear" (1681), adaptations by David Garrick in the mid-eighteenth century, and nineteenth-century Shakespeare burlesques to twentieth-century theatrical rewritings of King Lear, and suggests latter-day adaptations should be viewed as a unique genre that allows playwrights to express modern subject positions with regard to their literary heritage while also participating in broader debates about art and society. In identifying and relocating different adaptive gestures within this historical framework, Bradley explores the link between the critical and the creative in the history of Shakespearean adaptation. Focusing on works such as Gordon Bottomley's "King Lear's Wife" (1913), Edward Bond's "Lear" (1971), Howard Barker's "Seven Lears" (1989), and the Women's Theatre Group's "Lear's Daughters" (1987), Bradley theorizes that modern rewritings of Shakespeare constitute a new type of textual interaction based on a simultaneous double-gesture of collaboration and rejection. She suggests that this new interaction provides constituent groups, such as the feminist collective who wrote "Lear's Daughters", a strategy to acknowledge their debt to Shakespeare while writing against the traditional and negative representations of femininity they see reflected in his plays.