دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1
نویسندگان: Joshua Stacher
سری: Stanford Studies in Middle Eastern and Islamic Societies and Cultures
ISBN (شابک) : 0804780625, 9780804780629
ناشر: Stanford University Press
سال نشر: 2012
تعداد صفحات: 241
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب خودکامگان سازگار: قدرت رژیم در مصر و سوریه: مصر، خاورمیانه، تاریخ، سوریه، خاورمیانه، تاریخ، جهان، تمدن و فرهنگ، اکتشافات و اکتشافات، یهودیان، تاریخ دریایی و دزدی دریایی، مذهبی، برده داری و رهایی، زنان در تاریخ، تاریخ، سیستم های حقوقی غیر آمریکایی، حقوقی نظریه و سیستم ها، حقوق، خاورمیانه، سیاست بین المللی و جهانی، سیاست و دولت، سیاست و علوم اجتماعی، سیاست تطبیقی، علوم سیاسی، سیاست و دولت، سیاست و علوم اجتماعی، خاورمیانه، تاریخ، علوم انسانی، جدید، استفاده شده و اجاره ای کتاب های درسی، تخصص ب
در صورت تبدیل فایل کتاب Adaptable Autocrats: Regime Power in Egypt and Syria به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب خودکامگان سازگار: قدرت رژیم در مصر و سوریه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
انعطافپذیری چندین دهه رژیمهای خاورمیانه به این معنی بود که تعداد کمی از بهار عربی 2011 را پیشبینی میکردند. اما از تغییر ظاهرا سریع رهبری در تونس و مصر تا بن بست های طولانی در یمن و سوریه، یک نتیجه مشترک باقی می ماند: کنترل مداوم رژیم های حاکم. در حالی که برخی از تحلیلگران و رسانه ها عجله دارند تا به دنبال پیشرفت های دموکراتیک باشند، تداوم استبدادی - نه تغییرات سیاسی گسترده - نشانه تحولات منطقه باقی مانده است. در تقابل با مصر و سوریه، جاشوا استاچر چگونگی ساختار قدرت اجرایی در هر کشور را بررسی میکند تا نشان دهد که چگونه این پیکربندیهای قدرت موجود، قیامها و به نوبه خود، نتایج را شکل دادند. قدرت ریاست جمهوری در مصر متمرکز بود. حتی زمانی که مبارک مجبور به کناره گیری از ریاست جمهوری شد، ژنرال های نظامی رژیم مسئول رهبری دوره گذار بودند. سیر قیام سوریه یک تفاوت اساسی را آشکار می کند: ویژگی غیرمتمرکز سیاست سوریه. تنها زمان نشان خواهد داد که آیا اسد در قدرت باقی خواهد ماند یا خیر، اما در حال حاضر، رژیم همچنان به اتحاد پیرامون او ادامه می دهد. در حالی که بحثها در مورد جدول زمانی انتخابات، قوانین جدید و قانون اساسی در مصر مطرح شده است، درگیریهای خیابانی خونین همچنان سیاست سوریه را تعریف میکند – تفاوتها در حاکمیت استبدادی نمیتواند آشکارتر باشد. ساختارهای سیاسی، اتحادهای نخبگان، نهادهای دولتی و شیوههای حکومتی به ندرت به طور کامل از بین میروند - حتی پس از انقلابهای موفق - بنابراین بررسی زمینههای مختلف برای بقای رژیم حیاتی است. انتخابات، تظاهرات و مبارزات سیاسی برای تعریف منطقه در سال های آینده ادامه خواهد داشت. بررسی پیشروی قیامهای مصر و سوریه به ما کمک میکند تا پیچیدگیهای پشت اعتراضات و انتقال را بگشاییم. بدون این درک، ما فاقد یک نقشه راه برای درک مهم ترین لحظه سیاسی خاورمیانه در چند دهه اخیر هستیم.
The decades-long resilience of Middle Eastern regimes meant that few anticipated the 2011 Arab Spring. But from the seemingly rapid leadership turnovers in Tunisia and Egypt to the protracted stalemates in Yemen and Syria, there remains a common outcome: ongoing control of the ruling regimes. While some analysts and media outlets rush to look for democratic breakthroughs, autocratic continuity―not wide-ranging political change―remains the hallmark of the region's upheaval. Contrasting Egypt and Syria, Joshua Stacher examines how executive power is structured in each country to show how these preexisting power configurations shaped the uprisings and, in turn, the outcomes. Presidential power in Egypt was centralized. Even as Mubarak was forced to relinquish the presidency, military generals from the regime were charged with leading the transition. The course of the Syrian uprising reveals a key difference: the decentralized character of Syrian politics. Only time will tell if Asad will survive in office, but for now, the regime continues to unify around him. While debates about election timetables, new laws, and the constitution have come about in Egypt, bloody street confrontations continue to define Syrian politics―the differences in authoritarian rule could not be more stark. Political structures, elite alliances, state institutions, and governing practices are seldom swept away entirely―even following successful revolutions―so it is vital to examine the various contexts for regime survival. Elections, protests, and political struggles will continue to define the region in the upcoming years. Examining the lead-up to the Egyptian and Syrian uprisings helps us unlock the complexity behind the protests and transitions. Without this understanding, we lack a roadmap to make sense of the Middle East's most important political moment in decades.