Activity in Marx’s Philosophy

این مقاله سعی دارد اهمیت اصل فعالیت را در فلسفه کارل مارکس نشان دهد. اصل فعالیت در مارکس هم معنای عام دارد و هم معنای خاص. به طور کلی، این اصل به عنصر فعال در عمل مارکسی اشاره دارد که هم مارکس و هم طرفداران معاصرش را برانگیخته می‌کند. جنبه خاص این اصل به فلسفه مارکس مربوط می شود - اصل فعالیت مفهومی است که زیربنای کل سیستم است. فعالیت برای مارکس هم یک مفهوم فلسفی و هم عنصری از تجربه بشری است که نظام او خواسته است. یعنی مارکس نه تنها درباره فعالیت نظریه پردازی می کند، بلکه نظریه خود را در زندگی خود نیز به تصویر می کشد. از این رو اصل فعالیت را هم در نوشته ها و هم در کارهایش می یابیم. واژه‌های Action، Tiitigkeit یا Praxis برای اشاره به مارکس اغلب از اصل فعالیت استفاده می‌کردند. هیچ فیلسوف بزرگی به طور کامل به مفهوم کنش نپرداخته است. گاهی اوقات تصور می‌کنیم که عمل فقط زمانی اتفاق می‌افتد که بتوانیم نتیجه یا حرکت بیرونی را مشاهده کنیم. تعریف اسپینوزا از کنش، این تفسیر محدود از فعالیت را مجاز نمی داند. من می گویم زمانی که هر کاری انجام می شود، چه در درون ما یا بدون ما، که علت کافی آن ما هستیم، عمل می کنیم، به این معنا که ... زمانی که از ذات ما چیزی به دنبال می آید، چه در درون ما و چه در خارج، که به این طبیعت به تنهایی را می توان به وضوح و 1 به طور مشخص درک کرد.

This essay attempts to demonstrate the significance of the principle of activity in the philosophy of Karl Marx. The principle of activity in Marx has both a general and a specific meaning. In general the princi­ ple refers to the activist element in Marxian practice motivating both Marx and his contemporary devotees. The specific facet of the principle relates to Marx's philosophy - the principle of activity being that con­ cept which underlies the entire system. Activity for Marx is both a philosophic concept and an element of human experience demanded by his system. Marx, that is, not only theorizes about activity but also illustrates his theory in hislife. Hence, we find the principle of activity both in his writings and in his doings. the words Action, Tiitigkeit, or Praxis to refer to Marx most often used the principle of activity. No major philosopher has fully dealt with the concept of action. We sometimes suppose that action only occurs when we can observe some outward result or motion. Spinoza's definition of action disallows this narrow interpretation of activity. I say that we act when anything is done, either within us or without us, of which we are the adequate cause, that is to say ... when from our nature anything follows, either within us or without, which by that nature alone can be clearly and 1 distinctly understood.