Access to Education: New Possibilities

امروزه برای ما دشوار است که تصور کنیم فرصت های آموزشی برابر، که عمیقاً با آن درگیر هستیم، زمانی اگر نگوییم شیطانی، دست کم هدفی بیهوده تلقی می شد، و کسانی که چنین عقیده ای داشتند کاملاً غیر صادقانه و حتی بی علاقه. برای جامعه‌ای که به‌طور عمودی طبقه‌بندی شده است، باید با برابری آموزش مخالفت کرد، زیرا تعادلی به همان اندازه حیاتی یک ساختمان را مختل می‌کرد. در قرون وسطی فقط کلیسا می توانست اعضای جدید را در پایین نردبان اجتماعی جستجو کند، زیرا منصب کلیسایی با تولد به ارث نمی رسید. اما تلاش‌ها در این مسیر لزوماً بسیار محدود بود، حتی اگر فقط به دلیل موانع مادی برای چنین هدفی باشد. برابری در آموزش و همچنین هر نوع برابری دیگری حتی برای اشرافی که موجودیت آنها در معرض تهدید قرار می گرفت قابل تصور نبود. بی تفاوتی اولیه آن با مخالفت فعال همراه شد. در قرن هفدهم و هجدهم هنگامی که امکان طرح مسئله اشاعه آموزش وجود داشت، خود این اصل با اعتراضی اساسی روبرو شد. طبقه حاکم که به دلیل ماهیت خود بیکار بود، از این می ترسید که کارگران و به ویژه آنهایی که در زمین هستند، کار مولد خود را که اکنون احساس می شود تحقیر شده است، رها کنند و صفوف انگل ها را در شهرها افزایش دهند.

It is difficult for us today to imagine that equal educational opportunity, with which we are so deeply preoccupied, was at one time considered to be if not an evil at least a futile objective, and that those who held such an opinion were completely insincere and even disinterested. For a vertically stratified society equality of education had to be opposed be­ cause it would disturb an equilibrium as vital as that of a building. In the Middle Ages only the Church was able to look for new members at the bottom of the social ladder, since ecclesiastical office was not inherited by birth. But efforts in this direction were necessarily very limited, even if only because of the material obstacles to such an aim. Equality of education, as well as any other type of equality could not even be imagined by the aristocracy whose very existence would have been threatened. Its initial indifference was followed by active opposition. When it became possible to formulate the question of the diffusion of education, in the 17th and 18th centuries, the principle itself met with a fundamental objection. The ruling class, idle by its very nature, feared that the workers and especially those on the land would abandon their productive labours, now felt to be degrading, and swell the ranks of the parasites in the cities.