Absolute Age Determination: Physical and Chemical Dating Methods and Their Application

با شناخت روزافزون در طی دو قرن اخیر که زمین دارای سن بسیار زیاد است و فرآیندهای طولانی مدت مورفولوژی و ترکیب پوسته زمین را تغییر داده است، زمین شناسان به طور فزاینده ای به تعیین سن مطلق علاقه مند شده اند. یک زمین شناسی نسبی بر اساس اصول سنگ چینه شناسی و زیست چینه شناسی توسعه یافته در قرن گذشته ایجاد شد. با کشف رادیواکتیویته، اساس یک رشته جدید زمین شناسی - زمین شناسی - ایجاد شد (رادرفورد 1906). این مطالعه زمان زمین شناسی است که عمدتاً بر اساس نشانه های زمانی ارائه شده توسط ترکیب ایزوتوپی در مواد زمین شناسی است. امضای ایزوتوپی در یک سنگ اطلاعات بیشتری را نسبت به امضای ژئوشیمیایی به تنهایی به دست می دهد زیرا منشأ و تاریخچه عنصر در سنگ را منعکس می کند. هدف ژئوکرونولوژی کالیبره کردن و استاندارد کردن مقیاس‌های گرافیکی کرونوستراتی، توسعه مقیاس‌های زمانی زمین‌شناختی است که وضوح حساس یا حداقل مفیدی داشته باشند تا رویدادهای زمین‌شناسی را در ترتیب زمانی صحیح قرار دهند و بازه‌های زمانی مناسب آنها را تعیین کنند. در عمل، کاربرد geochronology بسیار گسترده‌تر است، زیرا داده‌های موجود در "بایگانی طبیعی" اغلب اطلاعاتی در مورد منشاء، پیدایش و تاریخچه مواد ارائه می‌دهند. البته این نیاز به درک رفتار ژئوشیمیایی مواد درگیر دارد.

With the growing recognition during the last two centuries that the Earth has an immense age and processes over long periods of time have changed the morphology and composition of the Earth's crust, geologists have become increasingly interested in determination of absolute ages. A rela­ tive geochronology was established on the basis of the lithostratigraphic and biostratigraphic principles developed during the last century. With the discovery of radioactivity, the basis for a new geoscientific discipline - geochronology - was established (Rutherford 1906). It is the study of geological time, based mainly on the time signatures provided by the isotopic composition in geologic materials. The isotopic signature in a rock yields more information than that provided by the geochemical signature alone because it reflects the origin and history of the element in the rock. The aim of geochronology is to calibrate and standardize chronostrati­ graphic scales, to develop geological time scales that have a sensitive or at least useful resolution in order to place the geological events in the correct chronological order, and to assign their proper time spans. In practice, the application of geochronology is much wider because the data in the "natural archives" often provide information on the origin, genesis, and history of the materials. This, of course, requires an understanding of the geochemical behavior of the substances involved.