Abraham Polonsky: Interviews

آبراهام پولونسکی (1910-1999)، فیلمنامه‌نویس و فیلم‌ساز چپ اواسط قرن بیستم، رسالت نویسندگی خود را برای افشای آرزوهای شخصیت‌هایش در جامعه‌ای مادی که ساختاری برای تضعیف امیدهای آنها دارد، تشخیص داد. در این روند، او مبارزه آنها را نجیب بخشید. آغاز فرخنده او در هالیوود با فیلمنامه نامزد اسکار برای بوکس نوآر رابرت راسن، جسم و روح (1947)، و فیلم افتتاحیه او به عنوان نویسنده و کارگردان، نیروی شیطان به اوج رسید. /i> (1948)، قبل از اینکه در طول شکار جادوگر مک کارتی در لیست سیاه قرار گیرد.

پولونسکی سینما را به عنوان یک هنرمند مدرن تصور می کرد. قدردانی زیبایی‌شناختی او برای هر یک از اجزای فنی صفحه، او را برانگیخت تا صداهایی از آهنگ‌های شهری بسازد - مونولوگ‌های شاعرانه‌ای که توسط همه مردم شهر بیان می‌شود و توسط بازیگری که بهترین نقش قهرمانانش را بازی می‌کند، جان گارفیلد، تجسم می‌یابد. استفاده او از موسیقی دیوید راکسین در نیروی شر، در پس زمینه عظمت چشم انداز شهر نیویورک و درگیری بین برادران جو و لئو مورس، فیلم نوآر را به تراژدی خانوادگی کلاسیک تبدیل کرد. p>

پولونسکی مانند گارفیلد با آزار و اذیت و سقط حرفه ای در طول لیست سیاه مواجه شد. اما برخلاف گارفیلد، پولونسکی زنده ماند تا در اواخر دهه شصت، کار خود را در هالیوود از سر بگیرد. سپس دیدگاه او از یک جامعه در حال تغییر بیان تمثیلی را در به آنها بگو پسر ویلی اینجاست یافت، ضدغربی تاثیرگذار او که نابودی شورشی بیگانه Paiute، ویلی بوی، و تثبیت پولونسکی به عنوان صدایی اخلاقی در سینما.

Abraham Polonsky (1910-1999), screenwriter and filmmaker of the mid-twentieth-century Left, recognized his writerly mission to reveal the aspirations of his characters in a material society structured to undermine their hopes. In the process, he ennobled their struggle. His auspicious beginning in Hollywood reached a zenith with his Oscar-nominated screenplay for Robert Rossen's boxing noir, Body and Soul (1947), and his inaugural film as writer and director, Force of Evil (1948), before he was blacklisted during the McCarthy witch hunt.

Polonsky envisioned cinema as a modern artist. His aesthetic appreciation for each technical component of the screen aroused him to create voiceovers of urban cadences--poetic monologues spoken by the city's everyman, embodied by the actor who played his heroes best, John Garfield. His use of David Raksin's score in Force of Evil, against the backdrop of the grandeur of New York City's landscape and the conflict between the brothers Joe and Leo Morse, elevated film noir into classical family tragedy.

Like Garfield, Polonsky faced persecution and an aborted career during the blacklist. But unlike Garfield, Polonsky survived to resume his career in Hollywood during the ferment of the late sixties. Then his vision of a changing society found allegorical expression in Tell Them Willie Boy Is Here, his impressive anti-Western showing the destruction of the Paiute rebel outsider, Willie Boy, and cementing Polonsky as a moral voice in cinema.