Abord Clinique en Ophtalmologie

این راهنما، سبک، آسان برای مشاوره، در نظر گرفته شده است که تا حد امکان به عملکرد روزانه پزشک، جایگزین یا کمک‌های پزشکی نزدیک باشد.

هدف آن این است که به پزشک اجازه دهد تا در یک زمان رکورد، رویکرد تشخیصی یک علامت چشمی را هدف قرار دهید، آن را درمان کنید یا بدانید که چگونه آن را بدون معطلی به متخصص یا حتی مستقیماً به یک بیمارستان چشم پزشکی یا اعصاب هدایت کنید.

اینطور نیست. نه یک اثر جامع و نه اطلسی که با شمایل نگاری هایی که کل چشم پزشکی را پوشش می دهد، آراسته شده است. اما با یک راهنمای آموزشی مختصر و آموزشی که هنگام دیدن و گوش دادن به بیمار به راحتی می توان با آن مشورت کرد.

هدف آن انتقال تجربه بالینی صرف، کلمه یا تصویری است که به همکار جوان انجام می شود. فوراً به تشخیص ساده یا برعکس، به نیاز ضروری به استفاده از تکنیک‌های تخصصی اشاره می‌کند.

بعضی از تشخیص‌ها که آسان به نظر می‌رسند، گاهی اوقات حمله عمیق‌تری نسبت به یک معاینه فیزیکی ساده و یک سؤال خوب را نشان می‌دهند. و در نتیجه از تأخیر تأسف بار برای آینده بصری بیمار جلوگیری شود.

نویسنده امیدوار است به همکاران آموزش دهد تا نکات مختلف جهت گیری بالینی و تشخیصی را که باید از یک سو به افراد ناآشنا کمک کند، بدانند و تشخیص دهند. دست دیگر به عنوان خلاصه و خاطره برای دیگران است.

Ce manuel, léger, simple � consulter, se veut au plus proche de la pratique quotidienne du médecin, du remplaçant ou des auxiliaires médicaux.

Son but est de permettre au praticien de cibler, en un temps record, l’approche diagnostique d’un symptôme ophtalmologique, de le traiter ou de savoir le diriger sans tarder vers un spécialiste ou même directement vers un service hospitalier ophtalmologique ou neurologique.

Il ne s’agit pas d’un ouvrage exhaustif ni d’un atlas agrémenté d’iconographies couvrant toute l’ophtalmologie. Mais d’un guide concis, pédagogique et facile � consulter au vu et � l’écoute du patient.

Son objectif est de transmettre, au jeune confrère, l’expérience purement clinique, le mot, ou l’image qui oriente d’emblée vers un diagnostic simple ou au contraire vers la nécessité impérative d’utiliser des techniques spécialisées.

Certains diagnostics qui paraissent faciles cachent, parfois, une atteinte plus profonde qu’un examen physique simple et un bon interrogatoire peuvent souvent suggérer et éviter ainsi un retard fâcheux pour l’avenir visuel du patient.

L’auteur espère apprendre aux confrères � connaître et reconnaître les différents points d’orientation clinique et diagnostique qui doivent d’une part aider les non initiés, d’autre part servir de bréviaire et de mémoire aux autres.