Abel Gance and the End of Silent Cinema: Sounding out Utopia

این کتاب به بررسی خلق و نابودی جاه طلبانه ترین پروژه سینمایی آبل گانس می پردازد و به دنبال توضیح این است که چرا حرفه شهاب سنگی او در پایان سینمای صامت تقریباً از بین رفت. تا سال 1929، گانس مشهورترین کارگردان فرانسه بود. او که به دلیل نوآوری فنی و تخیل بصری خود تحسین شده بود، به دلیل طولانی بودن و هزینه های بیش از حد تولیداتش نیز مورد توصیه قرار گرفت. اولین فیلم صوتی گانس، La Fin du Monde (1930)، یک فاجعه بحرانی و مالی بود که آنقدر بزرگ بود که تقریباً کار او را نابود کرد. اما چه اشتباهی رخ داد؟ گانس ادعا کرد که این یک خرابکاری تجاری بوده است در حالی که منتقدان بی‌تجربه بودن کارگردان با فناوری جدید را مقصر می‌دانند. هیچ یک از این بهانه ها رضایت بخش نیست. این کتاب بر اساس تحقیقات آرشیوی گسترده، پیشینه فرهنگی و پیامدهای زیبایی‌شناختی گذار گانس از فیلم‌سازی صامت به سینمای صدا را دوباره بررسی می‌کند. نشان داده می شود که La Fin du Monde تنها یکی از عناصر یک پروژه فرهنگی خارق العاده برای تبدیل سینما به یک دین جهانی و تبلیغ قدرت آن از طریق جامعه ملل است. از فیلم‌های ناتمام گرفته تا انقلاب‌های اجتماعی محقق نشده، به خواننده تور جذابی از آرمان‌شهر سینمایی گمشده گانس داده می‌شود.

This book explores the creation and destruction of Abel Gance’s most ambitious film project, and seeks to explain why his meteoric career was so nearly extinguished at the end of silent cinema. By 1929, Gance was France’s most famous director. Acclaimed for his technical innovation and visual imagination, he was also admonished for the excessive length and expense of his productions. Gance’s first sound film, La Fin du Monde (1930), was a critical and financial disaster so great that it nearly destroyed his career. But what went wrong? Gance claimed it was commercial sabotage whilst critics blamed the director’s inexperience with new technology. Neither excuse is satisfactory. Based on extensive archival research, this book re-investigates the cultural background and aesthetic consequences of Gance’s transition from silent filmmaking to sound cinema. La Fin du Monde is revealed to be only one element of an extraordinary cultural project to transform cinema into a universal religion and propagate its power through the League of Nations. From unfinished films to unrealized social revolutions, the reader is given a fascinating tour of Gance’s lost cinematic utopia.