Abdominal Angiography

ایده درخشان و در عین حال ساده وارد کردن یک کاتتر از راه پوست به داخل یک شریان، بدون اینکه ابتدا آن را جدا کند، با استفاده از یک سیم راهنمای انعطاف‌پذیر، منجر به پیشرفتی واقعاً انقلابی در نویز تشخیص اشعه ایکس شکم شده است (SELDINGER، 1953). در این بین، روش ها و تکنیک های تزریق مواد حاجب به رگ های مختلف تا حد زیادی استاندارد شده است. نشریات بی شماری ظاهر شده اند که به هر جنبه قابل تصوری از تکنیک و تفسیر آنژیوگرافی می پردازند. این جلد برای ارائه تجربیات ما در مورد آنژیوگرافی شکم طراحی شده است. ما به عمد از هرگونه بحث سیستماتیک در مورد دستگاه تناسلی که به اندازه کافی در ادبیات به آن پرداخته شده است، خودداری کردیم، همچنین با توجه به یافته های آنژیوگرافی. علاقه ما به ناحیه خلف صفاقی عمدتاً بر اساس اهمیت آن در تشخیص افتراقی است. در ده سال فعالیت آنژیوگرافی، بخش ما با موفقیت از یک تکنیک ساده استفاده کرده بود که برای بیمارستان های کوچکتر نیز مناسب به نظر می رسد. مایلیم به پتانسیل تشخیصی آن اشاره کنیم و در عین حال محدودیت های آن را نیز بیان کنیم. تجربه ما شامل 2804 آنژیوگرافی شکمی است که بر اساس معیارهای تشریحی بالینی و مورفولوژیکی طبقه بندی کرده ایم. تفسیر تشخیصی آنها با نتایج جراحی یا هیستوپاتولوژیکی مقایسه شده است. این ممکن است به دیگران کمک کند تا از اشتباهاتی که ما در کار خود کشف کرده ایم اجتناب کنند. تشخیص آنژیوگرافی نه تنها به آشنایی با آناتومی رادیوگرافی طبیعی نیاز دارد، بلکه به دانش خاصی از پاتومورفولوژی آنژیوگرافی نیز نیاز دارد. ما سعی کرده‌ایم آن ویژگی‌هایی را شناسایی کنیم که یافته‌های فردی را مشخص می‌کنند و با کمک طرح‌های ساده، تعمیم‌های معتبر را از آنها استخراج کنیم.

The brilliant yet simple idea of introducing a catheter percutaneously into an artery, without first dissecting it free, using a flexible guide wire, has led to a truly revolutionary breakthrough in abdominal x-ray diag­ nosis (SELDINGER, 1953). In the meantime, methods and techniques for injecting contrast media into various vessels have become largely standardized; innumerable publications have appeared which deal with every conceivable aspect of angiographic technique and interpretation. This volume is designed to present our experience with abdominal angiography. We deliberately refrained from any systematic discussion of the genitourinary tract, which has been adequately dealt with in the literature, also with respect to angiographic findings. Our interest in the retroperitoneal region is based mainly on its significance in differential diagnosis. In ten years of angiographic activity, our Department had made successful use of a simple technique which appears suitable also for smaller hospitals. We wish to point out its diagnostic potential and, at the same time, to outline its limitations. Our experience embraces 2804 abdominal angiograms, which we have classified according to clinical and morphologic anatomical criteria. Their diagnostic interpretation has been compared with the surgical or histopathological results. This may help others to avoid errors of the type which we discovered in our own work. Angiographic diagnosis requires not only familiarity with normal radiographic anatomy, but also specific knowledge of angiographic patho­ morphology. We have tried to identify those features which typify the individual findings and to derive therefrom valid generalizations with the aid of simple sketches.