A World Outside: The Fiction of Paul Bowles

مهاجرت، احساس \"بیرون\" بودن یا در معرض قرار گرفتن، موضوع اصلی زندگی و کار پل بولز است. با شروع روایت بولز از خاطره ترسناک دوران کودکی، دنیای بیرون به بررسی چگونگی دوگانگی درون و بیرون، ایمنی و خطر، محصور شدن و قرار گرفتن در معرض - دوگانگی های اساسی در داستان بولز - عمیق ترین منشأ خود را در تار و پود زندگی خود بولز دارد. و همچنین پیوند خویشاوندی او را با دیگر نویسندگان قرن بیستم نشان می دهد. مانند V. S. Naipaul، پل بولز یکی از آن نویسندگانی است که درک عجیبی از هرگز احساس \"در خانه بودن\" ندارد. در این مطالعه بسیار مورد نیاز، ریچارد پتسون بررسی می کند که چگونه این حس \"بیرونی\" تجربه فرد را در دنیایی که در آن بسیاری از پناهگاه های سنتی - اجتماعی، خانوادگی، مذهبی - به نظر می رسد توانایی خود را برای محافظت از دست داده اند، مشخص می کند. او متوجه می‌شود که داستان‌سرایی وسیله‌ای است که بولس و شخصیت‌هایش هر دو تلاش می‌کنند تا تجربه‌ای را اهلی کنند و آن را به درون باطن آشنای درک انسان وارد کنند. دنیای موسیقی برای دهه‌ها قد پل بولز را به‌عنوان آهنگساز شناخته است، اما داستان‌های او اخیراً مورد توجه دانشجویان ادبیات معاصر و آمریکا قرار گرفته است. بولز نویسنده‌ای است که نه به دنبال آن تبلیغاتی بود و نه آن‌گونه که اغلب برای معاصرانش تحسین می‌شود، بلکه نویسنده‌ای است که مخاطبان رو به رشد او را به‌عنوان چهره‌ای برجسته در ادبیات قرن بیستم آمریکا می‌دانند.

Expatriation, the sense of being "outside" or exposed, is a central theme in the life and work of Paul Bowles. Beginning with Bowles' account of a frightening childhood memory, A World Outside explores how the dichotomies of inside and outside, safety and danger, enclosure and exposure—fundamental dualities in Bowles' fiction—have their deepest origin in the fabric of Bowles' own life and also mark his kinship with other twentieth-century writers. Like V. S. Naipaul, Paul Bowles is one of those writers who have an uncanny grasp of what it is like never to feel "at home." In this much-needed study, Richard Patteson explores how this sense of "outsidedness" characterizes one's experience in a world in which many of the traditional shelters—social, familial, religious—seem to have lost their ability to protect. He discovers that storytelling is the vehicle by which both Bowles and his characters attempt to domesticate inchoate experience, bringing it into the familiar interior of human comprehension. The music world has for decades recognized Paul Bowles' stature as a composer, but his fiction is only recently receiving the close attention it has long deserved from students of American and contemporary literature. Bowles is an author who neither sought nor received the kind of publicity often lavished on his contemporaries but one whom an ever-growing audience regards as a commanding figure of twentieth-century American literature.