A Two-Tiered Theory of Control

این کتاب شهود پایداری را که در بسیاری از آثار کلاسیک جریان دارد، احیا و دوباره تفسیر می‌کند: اینکه ظاهر واحد کنترل اجباری در مکمل‌ها، دوگانگی ساختار و مکانیسم را پنهان می‌کند. ایدان لاندو استدلال می‌کند که مکمل‌های کنترلی به دو نوع تقسیم می‌شوند: در زمینه‌های نگرش، کنترل با لنگر انداختن لوگوفوریک ایجاد می‌شود، در حالی که زمینه‌های غیرنگرشی به پیش‌بینی خلاصه می‌شود. این تمایز همچنین به صورت نحوی نشان داده می‌شود: متمم‌های لوگوفوریک به‌عنوان یک ردیف دوم بالاتر از مکمل‌های اعتباری ساخته می‌شوند.

این تئوری خواندن اجباری de se PRO را به‌عنوان نوع خاصی از de re بدون نسبت دادن هیچ ویژگی ذاتی به PRO. در عین حال، توضیحی اصولی، مبتنی بر انتقال ویژگی، برای ویژگی‌های توافقی PRO، که در حساب‌های معنایی رقیب تصریح شده‌اند، ارائه می‌کند. در نهایت، یک عدم تقارن جهانی قابل توجه به دست می‌آید: این واقعیت که توافق روی فعل تعبیه‌شده کنترل را در زمینه‌های نگرش مسدود می‌کند، اما در زمینه‌های غیر نگرشی نه.

این کتاب از نظر پایه محکم در مطالعات معنایی و نحوی کنترل، منحصر به فرد است و دیدگاهی یکپارچه ارائه می‌کند که برای محققان در هر دو حوزه جذاب خواهد بود. با ارائه تحلیل‌های دستوری پیچیده کنونی، بینش جدیدی در مورد مسائل کلاسیک نظریه کنترل ارائه می‌کند.

This book revives and reinterprets a persistent intuition running through much of the classical work: that the unitary appearance of Obligatory Control into complements conceals an underlying duality of structure and mechanism. Idan Landau argues that control complements divide into two types: In attitude contexts, control is established by logophoric anchoring, while non-attitude contexts it boils down to predication. The distinction is also syntactically represented: Logophoric complements are constructed as a second tier above predicative complements.

The theory derives the obligatory de se reading of PRO as a special kind of de re attitude without ascribing any inherent feature to PRO. At the same time, it provides a principled explanation, based on feature transmission, for the agreement properties of PRO, which are stipulated on competing semantic accounts. Finally, it derives a striking universal asymmetry: the fact that agreement on the embedded verb blocks control in attitude contexts but not in non-attitude contexts.

This book is unique in being firmly grounded in both the formal semantic and the syntactic studies of control, offering an integrated view that will appeal to scholars in both areas. By bringing to bear current sophisticated grammatical analyses, it offers new insights into the classical problems of control theory.