A Tight, Practical Integration of Relations and Functions

همانطور که در سایر زمینه ها، در علوم کامپیوتر نیز می توان برخی از موضوعات مورد مطالعه را از عناصر اساسی مختلف، به روش های مختلف و با ثبات های حاصله متفاوت ترکیب کرد. در زمینه‌های فرعی مانند هوش مصنوعی، منطق محاسباتی و زبان‌های برنامه‌نویسی، مواد و تکنیک‌های رابطه‌ای و عملکردی مختلفی برای ترکیب برنامه‌های اعلامی امتحان شده است.
این متن مفاهیم روابط را که در برنامه‌نویسی منطقی یا پایگاه‌های اطلاعاتی رابطه‌ای یافت می‌شود، در نظر می‌گیرد. و توابع، همانطور که در برنامه نویسی تابعی یا در زبان های معادله یافت می شود. ما یک ادغام اعلامی را مطالعه می کنیم که فشرده است، زیرا درست در سطح این مفاهیم انجام می شود، و هنوز هم عملی است، زیرا مزایای زبان های رابطه ای و کاربردی پرکاربرد PROLOG و LISP را حفظ می کند. زبان رابطه‌ای و کاربردی به‌دست‌آمده، RELFUN، در اینجا برای مثال زدن همه اصول یکپارچه‌سازی استفاده می‌شود.

As in other fields, in computer science certain objects of study can be synthesized from different basic elements, in different ways, and with different resulting stabilities. In subfields such as artificial intelligence, computational logic, and programming languages various relational and functional ingredients and techniques have been tried for the synthesis of declarative programs.
This text considers the notions of relations, as found in logic programming or in relational databases, and of functions, as found in functional programming or in equational languages. We study a declarative integration which is tight, because it takes place right at the level of these notions, and which is still practical, because it preserves the advantages of the widely used relational and functional languages PROLOG and LISP. The resulting relational and functional language, RELFUN, is used here for exemplifying all integration principles.