A Theory of Contestation

نظریه رقابت تحقیقات هنجارهای انتقادی را در روابط بین‌الملل پیش می‌برد. کاربردهای «مقابله» در نظریه های روابط بین الملل را با توجه به پتانسیل توصیفی و هنجاری آن مورد بررسی قرار می دهد. برای این منظور، تحقیقات انتقادی در روابط بین‌الملل بر اساس سه ابزار تفکر از فلسفه عمومی و علوم اجتماعی انجام می‌شود: پیش‌فرض هنجارگرایی، مقدمه تنوع و جهان‌وطن‌گرایی فرهنگی. نظریه مناقشه حاصل چهار ویژگی اصلی دارد، یعنی انواع هنجارها، شیوه‌های اعتراض، بخش‌هایی از هنجارها و چرخه رقابت. این نظریه بین اصل منازعه و عمل منازعه تمایز قائل می شود و استدلال می کند که اگر منازعه به عنوان یک اصل فراسازماندهی حکمرانی جهانی پذیرفته شود، دسترسی منظم به رقابت برای همه سهامداران درگیر، حکمرانی مشروع را در قلمرو جهانی افزایش می دهد. p>

The Theory of Contestation advances critical norms research in international relations. It scrutinises the uses of ‘contestation’ in international relations theories with regard to its descriptive and normative potential. To that end, critical investigations into international relations are conducted based on three thinking tools from public philosophy and the social sciences: The normativity premise, the diversity premise and cultural cosmopolitanism. The resulting theory of contestation entails four main features, namely types of norms, modes of contestation, segments of norms and the cycle of contestation. The theory distinguishes between the principle of contestedness and the practice of contestation and argues that, if contestedness is accepted as a meta-organising principle of global governance, regular access to contestation for all involved stakeholders will enhance legitimate governance in the global realm.