A Subtle and Mysterious Machine: The Medical World of Walter Charleston (1619–1707)

والتر چارلتون (1619-1707) به طور گسترده ای به عنوان یک فیلسوف طبیعی توصیف شده است که زندگی فکری او منعکس کننده جوشش فکری «انقلاب علمی» است. به‌جای اینکه او را به‌عنوان یک فشارسنج تغییر فکری در نظر بگیرم، سؤال ناشناخته‌ای درباره هویت او به‌عنوان یک پزشک را بررسی می‌کنم. این جلد با بررسی سه متون پزشکی بومی او، افکار چارلتون در مورد آناتومی، فیزیولوژی و روش هایی را که به وسیله آنها به دنبال درک فرآیندهای نامرئی بدن بود، مورد توجه قرار می دهد.

اگرچه در بسیاری از تحقیقات تجربی در انجمن سلطنتی شرکت داشت. او اولویت معرفتی را به یافته‌های تجربی قائل نبود و عمداً خود را با روش‌های تجربی مرتبط با «علم جدید» شناسایی نکرد. در عوض، چارلتون خود را به عنوان یک التقاطی دانشمند معرفی کرد که از یک مدل کلاسیک از خود پیروی می کرد. پزشکان برای جذب و حفظ بیماران باید از مقامات قدیمی و مدرن حمایت کنند. من استدلال می‌کنم که شرایط چارلتون به‌عنوان یک پزشک شاغل منجر به ساخت هویتی متفاوت با هویتی شد که به طور گسترده با فیلسوفان طبیعی مرتبط است. بینش هایی که او می تواند در مورد دنیای پزشکان قرن هفدهم به ما ارائه دهد بسیار مهم و کاملاً جذاب است.

Walter Charleton (1619-1707) has been widely depicted as a natural philosopher whose intellectual career mirrored the intellectual ferment of the ‘scientific revolution’. Instead of viewing him as a barometer of intellectual change, I examine the previously unexplored question of his identity as a physician. Examining three of his vernacular medical texts, this volume considers Charleton’s thoughts on anatomy, physiology and the methods by which he sought to understand the invisible processes of the body.

Although involved in many empirical investigations within the Royal Society, he did not give epistemic primacy to experimental findings, nor did he deliberately identify himself with the empirical methods associated with the ‘new science’. Instead Charleton presented himself as a scholarly eclectic, following a classical model of the self. Physicians needed to endorse both ancient and modern authorities, in order to attract and retain patients. I argue that Charleton’s circumstances as a practising physician resulted in the construction of an identity at variance with that widely associated with natural philosophers. The insights he can offer us into the world of seventeenth century physicians are highly significant and utterly fascinating.