A Soldier First: Bullets, Bureaucrats and the Politics of War

در تابستان 2008، ژنرال ریک هیلیر به عنوان رئیس ستاد دفاع نیروهای کانادایی بازنشسته شد. تقریباً می‌توانستید در اتاوا صدای آسودگی را بشنوید، زیرا محبوب‌ترین و بحث‌برانگیزترین رهبر نظامی کانادا از زمان جنگ جهانی دوم، نقشی را به جا گذاشت که در آن به همان اندازه رک، غیرقابل پیش‌بینی و قاطعانه غیرسیاسی بود. p>

هیلیر که در نیوفاندلند به دنیا آمد و بزرگ شد، در جوانی به ارتش پیوست و به سرعت درجات بالا را طی کرد. او نقش مهمی در چالش های داخلی مانند طوفان یخ ایفا کرد که بخش عمده ای از شرق انتاریو و کبک را در سال 1998 فلج کرد و به سرعت به بازیگری در صحنه بین المللی تبدیل شد و فرماندهی یک سپاه آمریکایی در تگزاس و یک گروه عملیات چند ملیتی ناتو در بوسنی و هرزگوین را بر عهده گرفت. . اما این نقش او به عنوان ژنرال ریک هیلیر، رئیس ستاد دفاع کانادا بود که او را به عنوان یک نماد کانادایی تعریف کرد.

در افغانستان، کانادا با اولین تلفات جنگی خود پس از جنگ کره، با هر تلفاتی مواجه شد. اخبار صفحه اول کشوری که قبلاً درباره نقش خود در درگیری دوسوگرا یا حتی عصبانی بود، ناگهان درام نه تنها در یک منطقه جنگی در نیمه راه جهان بلکه در اتاق‌های کنفرانس غیردوستانه در اتاوا درگیر شد. در آنجا، مانند همه جا، هیلیر هیچ ضربه ای نکشید، و خواستار بودجه بیشتر، سربازان بیشتر و قدردانی بیشتر از زنان و مردانی بود که در یک جنگ در خاک خارجی می جنگند. این شرح سخت و صادقانه از نقش هیلیر - که به قول خودش گفته می شود - یکی از مهم ترین کتاب های منتشر شده در کانادا در این دهه خواهد بود.

In the summer of 2008, General Rick Hillier retired as Chief of the Defence staff of the Canadian Forces. You could almost hear the sigh of relief in Ottawa as Canada's most popular, and most controversial, military leader since the Second World War left a role in which he'd been as frank, unpredictable and resolutely apolitical as any of his predecessors.

Born and raised in Newfoundland, Hillier joined the military as a young man and quickly climbed the ranks. He played a significant role in such domestic challenges as the ice storm that paralyzed much of eastern Ontario and Quebec in 1998, and quickly became a player on the international scene, commanding an American corps in Texas and a multinational NATO task force in Bosnia-Herzegovina. But it was his role as General Rick Hillier, Canada's Chief of the Defence staff, that defined him as a Canadian icon.

In Afghanistan, Canada faced its first combat losses since the Korean War, with every casualty becoming front page news. A country formerly ambivalent, or even angry, about its role in the conflict suddenly became gripped by the drama unfolding not only in a war zone halfway around the world but in unfriendly conference rooms in Ottawa. There, as everywhere, Hillier pulled no punches, demanding more funding, more troops and more appreciation for the women and men fighting a war on foreign soil. This hard-hitting, honest account of Hillier's role—told in his own words—will be one of the most important books published in Canada this decade.