A Social Philosophy of Housing

این عنوان برای اولین بار در سال 2003 منتشر شد. این متن به دنبال نشان دادن اهمیت مسکن برای افراد و در زمینه وسیع تر رفاه اجتماعی است. این یک توجیه فلسفی جهانی برای تأمین مسکن بر اساس بررسی نظری دقیق نیاز، انتخاب، حقوق و مسئولیت ارائه می دهد. پیامدهای مبتنی بر سیاست های مسکن بر این مفاهیم در نظر گرفته شده است. دکتر پیتر کینگ پیشنهاد می‌کند که ما باید مسکن را پیش از هر چیز پیش‌نیاز شکوفایی انسان بدانیم. به این ترتیب اساساً یک فعالیت خصوصی است. در نتیجه، او استدلال می کند، سیاست مسکن باید به در نظر گرفتن افزایش رضایت شخصی افراد به جای تلاش برای بیشتر اهداف جمعی یا سودمند محدود شود. هدف دکتر کینگ در این کتاب کشف مسکن با استفاده از تکنیک ها و روش های فلسفه اجتماعی است. او در پی مبارزه با رویکردهای نسبی‌گرایانه در گفتمان مسکن با درک نظری مسکن بر اساس اصول جهان‌شمولی برگرفته از کانت و نوزیک است. بنابراین، این کتاب با دقتی فلسفی به مسائل مسکن می‌پردازد، اما بدون نادیده گرفتن بحث‌های کلیدی سیاست‌گذاری.

This title was first published in 2003. This text seeks to show the importance of housing to individuals and in the broader context of social welfare. It offers a universal philosophical justification for housing provision based on a detailed theoretical consideration of need, choice, rights and responsibility. The implications of basing housing policies on these concepts are considered. Dr Peter King suggests that we should see housing as, above all, a pre-requisite for human flourishing. As such it is an essentially private activity. As a consequence, he argues, housing policy should be limited to a consideration of the enhancement of the personal fulfilment of individuals rather than seeking to further collective or utilitarian ends. Dr King's purpose in this book is to explore housing using the techniques and methods of social philosophy. He seeks to combat relativist approaches to housing discourse with a theoretical appreciation of housing based on universalist principles derived from Kant and Nozick. The book therefore addresses housing issues with a philosophical rigour, but without ignoring key policy debates.