A Separate Authority (He Mana Motuhake), Volume II: The Crown’s Betrayal of the Tūhoe Māori Sanctuary in New Zealand, 1915–1926

به دنبال جلد اول در مورد تشکیل منطقه حفاظت شده بومی Urewera، این تک نگاری دوره 1908 تا 1926 را مورد بررسی قرار می دهد، در طی آن زمان تاج و تخت کنترل توهو UDNR را زیر و رو کرد. یک دهه قبل از آن تاسیس شد. در حالی که جلد اول توضیح داد که چگونه توهوها توانستند قدرت مبتنی بر خویشاوندان را برای دستکاری قدرت تاج و همچنین رویارویی با یکدیگر به کار گیرند، این جلد راه‌هایی را توضیح می‌دهد که در آن گروه‌های اجدادی یکسان صف‌های خود را بسته‌اند تا نزدیک به دو دهه از سیاست‌های غارتگرانه تاج بمانند. پناهگاه آنها را برچید. کمپین بی امان کرون برای خرید سهام منفرد زمین توهو در نهایت منجر به یک طرح گمراه کننده تاج برای ادغام و جابجایی سهام زمین توهو شد و در نتیجه زمین را برای اسکان کشاورزان غیرتوهو آزاد کرد. در دهه 1950، بیش از 200 بلوک کوچک توهو در یکی از بزرگترین پارک های ملی نیوزلند پراکنده شد. اگرچه مقاومت توهو از نظر همبستگی خویشاوندی و همچنین زمین و سایر منابع به شدت توسط این سیاست‌ها تضعیف شد، اما مقاومت توهو تا بازگشت کل پارک در سال 2014 ادامه یافت - با عذرخواهی بی‌قید و شرط و وعده‌های حمایت در آینده.

در هر دو جلد یک مقام مجزا (او مانا موتوهاکه)، وبستر موضع یک مورخ قومی را اتخاذ می کند: او نه تنها راه های مختلف کنترل را بررسی می کند. بر روی منطقه حفاظت شده بومی اورورا (UDNR) مورد مذاکره، واژگونی یا خیانت قرار گرفت و در این دوره زمانی مورد مذاکره مجدد قرار گرفت، اما همچنین بر نقش مائوری hapū، گروه های اجدادی و رهبران آنها، از جمله سیاسی تمرکز می کند. تأثیر اقتصادی اتحادهای ازدواج گسترده بین آنها. رویکرد قومیتیاریخی که در اینجا ایجاد شده است ممکن است برای مطالعات دیگر درباره حکمرانی، مقاومت بومی، و اصلاحات مفید باشد، چه در نیوزیلند یا جاهای دیگر.

Following on from Volume I on the formation of the Urewera District Native Reserve, this monograph examines the period from 1908 to 1926, during which time the Crown subverted Tūhoe control of the UDNR, established a mere decade earlier. While Volume I described how the Tūhoe were able to deploy kin-based power to manipulate Crown power as well as confront one another, this volume describes ways in which the same ancestral descent groups closed ranks to survive nearly two decades of predatory Crown policies determined to dismantle their sanctuary. A relentless Crown campaign to purchase individual Tūhoe land shares ultimately resulted in a misleading Crown scheme to consolidate and relocate Tūhoe land shares, thereby freeing up land for the settlement of non- Tūhoe farmers. By the 1950s, over 200 small Tūhoe blocks were scattered throughout one of the largest National Parks in New Zealand. Although greatly weakened by these policies in terms of kinship solidarity as well as land and other resources, Tūhoe resistance continued until the return of the entire park in 2014—with unreserved apologies and promises of future support.

In both volumes of A Separate Authority (He Mana Motuhake), Webster takes the stance of an ethnohistorian: he not only examines the various ways control over the Urewera District Native Reserve (UDNR) was negotiated, subverted or betrayed, and renegotiated during this time period, but also focuses on the role of Māori hapū, ancestral descent groups and their leaders, including the political economic influence of extensive marriage alliances between them. The ethnohistorical approach developed here may be useful to other studies of governance, indigenous resistance, and reform, whether in New Zealand or elsewhere.