دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Susan Jane O’Leary
سری:
ناشر: University of Wisconsin
سال نشر: 1980
تعداد صفحات: 379
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 12 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب A Semiotics of Allegory (An Allegory of Semiotics): A Study of Guillaume De Lorris’ "Roman de la Rose" به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب Semiotics of Allegory (تمثیلی از نشانه شناسی): مطالعه "رومی دو لا رز" Guillaume De Lorris نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
روش گریماسی تجزیه و تحلیل نشانهشناختی برای بررسی این موضوع به ظاهر پیش پا افتاده - که رومن د لا رز گیوم دو لوریس یک روایت ناتمام است - که در واقع اجازه میدهد روایت به وضوح در روابط اجتماعی قرار گیرد، مناسب است. عدم تمایل ما به پذیرش کامل رز گیوم در مورد حس اجتماعی ما از آنچه که روایت را تشکیل می دهد چه می گوید؟ آیا صلاحیت روایی -مشابه صلاحیت زبانی- وجود دارد که ما ناخودآگاه به آن دست یافته ایم و به ما می گوید که آیا معنای روایی با موفقیت منتقل شده است؟ و اگر چنین است، چه چیزی مستلزم معنای کامل روایی است؟ در تمام سطوح گل سرخ - خرد متوالی، قطعهای، متوالی و جهانی- ساختار حاکمی که دائماً ظاهر میشود، ساختار مبادله است: ارتباطی، مادی، بصری، عاطفی و غیره. زیرا هیچ تبادل سرخوشی نهایی وجود ندارد که در آن عاشق در پایان رز شرکت می کند، احساس می کنیم ناقص است. این مبادله را راوی به ما و ایزد عشق به عاشق وعده داده است. بنابراین قرار بود این اتفاق بیفتد. تحلیل شبکه های مبادله در رز نقش و مکان ایدئولوژیک شی مورد مبادله را معرفی می کند. یادگیری از طریق روایت مبادله اشیا از نظر اجتماعی، نحوه صحیح مبادله اشیاء و مبادله شدن به عنوان اشیا را آموزش می دهد. این همبستگی بر رابطه ساختاری عمیق روایت با ایدئولوژی تاکید می کند و برای سطوح چندگانه ای که در آن یک متن را درک می کنیم مثال می زند. نشانگرهای متنی مرزهای فضایی و پیشرفت عملی در فضا واحدهای اصلی معنای روایی (توالی) را ایجاد می کنند. سازماندهی فضا نشان داده شده است که منعکس کننده پیشرفت و سرمایه گذاری ارزش شناختی متن، و ارزش گذاری مهم درونیات است. هر دنباله ای از متن سرمایه گذاری های تصویری و ارزشی و همچنین روابط عملی را ایجاد می کند. آنها خواندن سرخوشانه متن و بسیاری از نشانه های آن را توجیه می کنند (اویزوز، پرندگان، چشمه ای که عاشق در آن خیره می شود)، و با خوانش های تمثیلی اخیر رابرتسون و فلمینگ مخالفت می کنند. تحلیل روابط کنشگرا نشان میدهد که مبادله بر سه محور اصلی نشانهشناختی در متن متمرکز است: محور بیان (بین راوی و خواننده و در میان کنشگران متن)، محور نگاه (که امکان خوانشهای جدید از نقشهای دوز رگرز را فراهم میکند. و نرگس) و محور تحفه. در نهایت، تحلیل دقیق بازنمایی های مبادله اجازه می دهد تا نقش مهم تکرار روایت در متن آشکار شود. به عنوان مثال، روایت چگونگی آمدن قیمان چستی به کمک او (2845-2865) به طور نمادین بارها تکرار می شود که عاشق تلاش می کند گل رز را به دست آورد. بنابراین داستان خود را در فرآیند گفتن بازگو می کند. در تمثیل، این روند ظریف تکرار، معنای متن را بسیار غنیتر میکند، زیرا متن برای خود فرامتن میشود.
The Greimasian methodology of semiotic analysis is well suited to the investigation of a seemingly mundane given--that Guillaume de Lorris' Roman de la Rose is an unfinished narrative--which in fact allows the situating of narrative clearly in social relations. What does our unwillingness to accept Guillaume's Rose as complete have to say about our societal sense of what constitutes narrative? Is there a narrative competence--similar to linguistic competence--that we have unconsciously acquired and that tells us whether narrative meaning has successfully been communicated? And if so, what is it that entails complete narrative meaning? At all levels of the Rose--micro-sequential, segmental, sequential and global--the governing structure which constantly appears is that of exchange: communicative, material, visual, affective, etc. Because there is no final euphoric exchange in which the Lover participates at the end of the Rose, we feel it is incomplete. This exchange has been promised to us by the narrator and to the Lover by the god of Love. Therefore, it was supposed to take place. Analysis of exchange networks in the Rose introduces the role and ideological placement of the object being exchanged. Learning through narrative of the exchange of objects sociolectically teaches how properly to exchange objects and to be exchanged as objects. This correlation underscores the deep structure relation of narrative to ideology and gives example to the multiple levels at which we understand a text. Textual markers of spatial boundaries and actantial progression through space establish major units of narrative meaning (sequences). The organization of space is shown to reflect the progression and axiological investment of the text, and the important valorization of insideness. Each sequence of the text establishes figurative and axiological investments, as well as actantial relations. They justify a euphoric reading of the text and of many of its signs (Oiseuse, the birds, the fountain in which the Lover gazes), and contravert the recent allegorical readings of Robertson and Fleming. The analysis of actantial relations shows that exchange is focused on three major semiotic axes in the text: the axis of enunciation (between narrator and reader and among textual actants), the axis of the gaze (which allows new readings of the roles of Douz Regarz and Narcissus), and the axis of the gift. Finally, close analysis of the representations of exchange allows the important role of narrative repetition in a text to surface. For example, the account of how Chastee's guardians came to her aid (2845-2865) is symbolically repeated many times as the Lover tries to win the Rose. The tale thus retells itself in the process of being told. In allegory, this subtle process of repetition makes a text's meaning that much richer, as text becomes metatext to itself.