A Renaissance Court: Milan under Galleazzo Maria Sforza

جاه طلب، ولخرج، مترقی، و بدنام جنسی، گالیاتزو ماریا اسفورزا در سال 1466، در سن بیست و دو سالگی، تاج و تخت دوکی میلان را به ارث برد. اگرچه سلطنت او تنها ده سال بعد به طرز غم انگیزی به پایان رسید، اما دربار شاهزاده جوان جامعه ای پویا بود که در آن هنرها، سیاست گذاری، و کل دولت با ریتم ها و مشغله های زندگی روزمره ادغام شده بود. گرگوری لوبکین این مرکز حیاتی اما نادیده گرفته شده قدرت را بررسی می‌کند و به اعضای دربار میلان اجازه می‌دهد تا خودشان صحبت کنند و نشان دهد که میلان و حاکم آن تا چه اندازه آرزوهای سیاسی، فرهنگی، مذهبی و اقتصادی ایتالیای دوره رنسانس را به نمایش می‌گذارند.

Ambitious, extravagant, progressive, and sexually notorious, Galeazzo Maria Sforza inherited the ducal throne of Milan in 1466, at the age of twenty-two. Although his reign ended tragically only ten years later, the young prince's court was a dynamic community where arts, policy making, and the panoply of state were integrated with the rhythms and preoccupations of daily life. Gregory Lubkin explores this vital but overlooked center of power, allowing the members of the Milanese court to speak for themselves and showing how dramatically Milan and its ruler exemplified the political, cultural, religious, and economic aspirations of Renaissance Italy.