A Philosophy for Future Generations: The Structure and Dynamics of Transgenerationality

اگر جوامع، مانند نهادها، ساخته شده اند تا دوام بیاورند، پس پیوندی که بین نسل ها وجود دارد باید در نظر گرفته شود. تیزیانا آندینا با ساختن چارچوبی برای ایجاد فلسفه ای از نسل های آینده، عواملی را بررسی می کند که امکان بازتولید جامعه را در طول زمان ممکن می سازد.

مطالعه آندینا در مورد ساختار دیاکرونیک جوامع، گذر بی پایان نسل ها را در نظر می گیرد. ، همانطور که هر نسل جدید بخشی از بافت اجتماعی و مدل سیاسی جدید را تشکیل می دهد.

مدل او بر اساس انسان‌شناسی‌های ارائه شده توسط فلسفه‌های سیاسی کلاسیک مانند هابز و ماکیاولی و فلسفه‌های قدرت که توسط نیچه مورد بحث قرار گرفته است. او با اخلاق و کارکرد این رابطه اساسی روبرو می شود، نقش فرا نسلی را در شکل گیری و استقامت دموکراسی های غربی بررسی می کند و مشکلی را که اغلب نادیده گرفته می شود تشخیص می دهد: هر نسل جدید باید بخشی از ترتیبات اجتماعی و سیاسی باشد که توسط نسل های بعد برای آنها طراحی شده است. قبل از.

If societies, like institutions, are built to endure, then the bond that exists between generations must be considered. Constructing a framework to establish a philosophy of future generations, Tiziana Andina explores the factors that make it possible for a society to reproduce over time.

Andina's study of the diachronic structure of societies considers the never-ending passage of generations, as each new generation comes to form a part of the new social fabric and political model.

Her model draws on the anthropologies offered by classical political philosophies such as Hobbes and Machiavelli and the philosophies of power as discussed by Nietzsche. She confronts the ethics and function of this fundamental relationship, examines the role of transgenerationality in the formation and endurance of Western democracies and recognizes an often overlooked problem: each new generation must form part of social and political arrangements designed for them by the generations that came before.