A Paradigm Theory of Existence: Onto-Theology Vindicated

قلب فلسفه مابعدالطبیعه است و در بطن قلب دو پرسش درباره هستی نهفته است. وجود هر امر احتمالی چیست؟ چرا هر چیز احتمالی وجود دارد؟ اینها را به ترتیب سؤال طبیعت و سؤال پایه نامید. اولی مربوط به ماهیت وجود ممکن الوجود است; دوم مربوط به زمینه وجود ممکن است. هر دو سؤال باستانی هستند و در عین حال جذابیتی همیشگی دارند. هر دوی آنها ریاست دفن بسیاری از متصدیان مراسم را برعهده داشته اند که القای خوبی است که به این کار ادامه خواهند داد. مدتی است که سبک ارجح در پرداختن به چنین سؤالاتی در حالی که حذف گرایانه نبوده، تورم زدایی بوده است. از ویلارد کواین بپرسید وجود چیست، و خواهید شنید که \"وجود چیزی است که کمیت وجودی بیان می کند.\"! از برتراند راسل بپرسید که وجود یک فرد چیست، و او به شما خواهد گفت که یک فرد بیش از تعدادش نمی تواند وجود داشته باشد: چیزی به نام وجود افراد وجود ندارد. و البته پاسخ حذف گرایانه راسل حاکی از آن است که حتی نمی توان به دلیل تسلیم شدن در برابر مغالطه سؤال پیچیده، پرسید که چرا یک فرد احتمالی وجود دارد: اگر فردی وجود نداشته باشد، نمی توان سؤالی داشت که چرا هر فردی وجود دارد. ناگفته نماند که نتیجه وجهی راسل: «مشروط» و «ضرور» را فقط می‌توان de dicto (گزاره‌ها) گفت و نه de re (از چیزها).

The heart of philosophy is metaphysics, and at the heart of the heart lie two questions about existence. What is it for any contingent thing to exist? Why does any contingent thing exist? Call these the nature question and the ground question, respectively. The first concerns the nature of the existence of the contingent existent; the second concerns the ground of the contingent existent. Both questions are ancient, and yet perennial in their appeal; both have presided over the burial of so many of their would-be undertakers that it is a good induction that they will continue to do so. For some time now, the preferred style in addressing such questions has been deflationary when it has not been eliminativist. Ask Willard Quine what existence is, and you will hear that "Existence is what existential quantification expresses. "! Ask Bertrand Russell what it is for an individual to exist, and he will tell you that an individual can no more exist than it can be numerous: there 2 just is no such thing as the existence of individuals. And of course Russell's eliminativist answer implies that one cannot even ask, on pain of succumbing to the fallacy of complex question, why any contingent individual exists: if no individual exists, there can be no question why any individual exists. Not to mention Russell's modal corollary: 'contingent' and 'necessary' can only be said de dicto (of propositions) and not de re (of things).