A New Institutional Economics Perspective on Industry Self-Regulation

ایده خودتنظیمی به عنوان ابزاری که قادر به کاهش اعمال نامطلوب اجتماعی در صنایع - مانند فساد، تخریب محیط زیست، یا نقض حقوق بشر است - در تئوری و عمل مورد توجه قرار گرفته است. یان سامک با رویکرد به این پدیده با نظریه اقتصاد نهادی جدید، رویکردی تحلیلی را توسعه می‌دهد که مکانیسم‌های انتقادی را که در مورد اثربخشی این ابزار تصمیم‌گیری می‌کنند، نشان می‌دهد. این مطالعه با ادغام نظریه با مثال‌های عملی خودتنظیمی، ضرورت توجه به انگیزه‌های نهادی یک صنعت را برجسته می‌کند تا بتوان به یک قضاوت صحیح در مورد امکان‌سنجی و اثربخشی این ابزار در یک موقعیت خاص دست یافت.

The idea of self-regulation as an instrument capable of mitigating socially undesirable practices in industries - such as corruption, environmental degradation, or the violation of human rights - is receiving substantial consideration in theory and practice. By approaching this phenomenon with the theory of the New Institutional Economics, Jan Sammeck develops an analytical approach that points out the critical mechanisms which decide about the effectiveness of this instrument. By integrating theory with practical examples of self-regulation, this study highlights the necessity to look at the institutional incentives of an industry, in order to come to a sound judgement about the feasibility and effectiveness of this instrument in a given situation.