A New Foreign Policy for the United States

دسته بندی: سیاست: روابط بین الملل
ویرایش:  
نویسندگان: Morgenthau Hans.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 280 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 24 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 39,000

NY.: Praeger, 1969. — 252 p. کشور آبستن یک سیاست خارجی جدید است که - مانند زندگی - در شور و شوق و نه عقل تصور می شود. ما می دانیم که چه چیزی از سر گذرانده ایم، رنج و شکست مداخله و جنگ، انکار آن و مجادلات طاقت فرسا. اما در حال حاضر چه اتفاقی می افتد؟ به نظر می رسد که منطق ارتباط چندانی با آن نخواهد داشت. کاری که ما انجام خواهیم داد با آنچه انجام داده ایم و می توانیم انجام دهیم به خطر افتاده است - و با خود شخصیت ملی، خلق و خوی آمریکایی و باور عرفی. انتظارات سیاسی آمریکا همیشه بسیار بالا بوده اند. اما آیا همانطور که جفرسون گفت ما بهترین امید جهان نیستیم؟ مسیحیت ملی همیشه دارای ابعاد بیرونی بوده است. ما به عنوان نمونه ای برای انسان، الگوی نظام سیاسی جدید خواهیم بود. بنابراین، از نظر تاریخی، ایالات متحده بین یک سیاست خارجی انزواطلبانه، دوری از دنیای فاسد خارجی، از گذشته بد - و اقدام ویلسونی برای رستگاری تاریخ در نوسان است. خلق و خوی مردمی این بوده است، اما در میان روشنفکران و دانشگاهیان نیز. در واقع، آمریکای مستقر - حداقل تا ویتنام - بیشتر با این خوش‌بینی بی‌مزه نسبت به شایستگی و سرنوشت آمریکا مشخص شده است تا آمریکایی‌های متلاشی شده. بدبینی سیاسی به اندازه کافی در بین مردم رایج است و در بین نظریه پردازان و مقامات غیر معمول است. این یکی از دلایلی است که هانس جی. مورگنتائو همیشه شخصیتی بحث برانگیز بوده است. استدلال های خشک او در مورد منافع ملی، ژئوپلیتیک، مزیت ملی، با مفروضات جریان اصلی نه تنها در مورد سیاست، بلکه با احساس آمریکایی از هویت ملی در تضاد است. او در سنت دوم آمریکایی ایستاده است، سنت مخالفان که با این وجود برای سیاست ملی مهم بوده است. "واقع گرایان" تا حد زیادی مسئول سیاست اولیه این کشور پس از جنگ، سیاست محافظه کارانه و دفاعی "مهار" قدرت شوروی در اروپا و آسیای صغیر بودند.

NY.: Praeger, 1969. — 252 p. The country is pregnant with a new foreign policy, conceived—as with life—in passion rather than reason. We know what we have been through, the anguish and failure of intervention and war, its repudiation and the exhausting controversies; but what is to come of it now? Logic, one suspects, will have fairly little to do with it. What we will do is compromised by what we have done and can do—and by the national character itself, the American temper and customary belief. The political expectations of America have always been very high; but then are we not, as Jefferson said, the world's best hope? The national messianism has always possessed an external dimension. We will serve as an example to man, model of the new political dispensation. Thus, historically, the United States has vacillated between an isolationist foreign policy, standing aloof from the corrupt foreign world, from the bad past—and Wilsonian action to redeem history. This has been the popular temper, but that of intellectuals and academic men as well. Indeed, established America—until Vietnam, at least—has been more marked by this bland optimism about America's merits and destiny than the American disestablished; political cynicism is common enough among the people, uncommon among theorists and officials. This is one reason that Hans J. Morgenthau has always been a controversial figure. His dry arguments of national interest, geopolitics, national advantage, contradict the mainstream assumptions not only of policy but of the American sense of national identity. He stands in a second American tradition, a dissenters' tradition which nonetheless has been important to national policy. The “realists” were largely responsible for the early postwar policy of this country, for the conservative and defensive policy of “containment” of Soviet power in Europe and Asia Minor.