A New Arab Social Contract?: Institutional Perspectives for Economic Reform in Arab Countries

این تک نگاری یک پل مفهومی منحصر به فرد بین جغرافیای اقتصادی و اقتصاد سیاسی خاورمیانه ارائه می دهد. اقتصادهای عربی با مشکلات ساختاری عظیمی مانند نرخ بالای بیکاری جوانان در یک بافت جمعیتی چالش برانگیز مواجه هستند که با نابرابری های شدید فضایی تشدید می شود. این مشکلات ساختاری فروپاشی «قرارداد اجتماعی عربی» را نشان می‌دهد، یک ترتیب اجتماعی با محوریت نقش قوی دولت در تأمین رفاه و اشتغال، که برای آن رژیم‌ها خواستار تن دادن به حکومت استبدادی بودند.

کتاب استدلال می‌کند که قرارداد اجتماعی عربی را می‌توان بر اساس نظریه‌های تنظیمی که در جغرافیای اقتصادی و جامعه‌شناسی شناخته شده‌اند، درک کرد. برای تحلیل مشکلات ساختاری اقتصادهای عربی و تلاش‌های اصلاحی کنونی از رویکردهایی مانند مکتب مقررات، نظام‌های ملی نوآوری، نظام‌های اجتماعی تولید و انواع سرمایه‌داری استفاده می‌کند. فرض اصلی این است که اقتصادهای عربی در حال حاضر با یک بحران ساختاری مواجه هستند. پس از فروپاشی قرارداد اجتماعی اعراب، ناهماهنگی بین حوزه های اقتصادی و نهادی جامعه وجود دارد. چالش برای جوامع عربی است که اشکال جدیدی از مقررات اجتماعی - نهادی ایجاد کنند.

این کتاب راه‌هایی را برای رسیدن به چنین شیوه‌های جدیدی از مقررات با ایجاد چارچوبی برای مقرراتی که به طور خاص جوامع عربی را هدف قرار می‌دهد، و با اعمال آن در موارد تونس و اردن.

This monograph offers a unique conceptual bridge between economic geography and Middle Eastern political economy. Arab economies are confronted with enormous structural difficulties such as high rates of youth unemployment in a challenging demographic context, exacerbated by intense spatial disparities. These structural problems demonstrate the breakdown of the "Arab social contract", a social arrangement centered on a strong role of the state in welfare and employment provision, for which regimes demanded acquiescence to authoritarian rule.

The book argues that the Arab social contract can be understood in terms of regulation theories known in economic geography and sociology. It uses the approaches such as the regulation school, national systems of innovation, social systems of production, and varieties of capitalism to analyze the structural difficulties of Arab economies and current reform efforts. The basic assumption is that Arab economies are currently faced with a structural crisis. After the breakdown of the Arab social contract, there is a mismatch between the economic and institutional spheres of society. The challenge is for Arab societies to develop new forms of socio-institutional regulation.

The book proposes ways towards such new modes of regulation by developing a framework for regulation specifically targeted towards Arab societies, and by applying it to the cases of Tunisia and Jordan.