A Medievalist in the Eighteenth Century: Le Grand d’Aussy and the Fabliaux ou Contes

این یک باور رایج است که در فرانسه مطالعه ادبیات قرون وسطی به عنوان ادبیات تنها در قرن نوزدهم به عنوان یک شغل معتبر برای محقق شناخته شد. مشهور است که مورخان قرن شانزدهم، هفدهم و هجدهم برای یافتن مطالب مفید برای تحقیقات خود به آثار ادبی قرون وسطی نگاه می کردند، اما اخیراً است که فراوانی چشمگیر این اشاره مورد قدردانی قرار گرفته است و محققان به آن دست یافته اند. آگاه از سنت ناگسستنی چیزی که می‌توان آن را به‌عنوان قرون وسطایی با جهت‌گیری تاریخی توصیف کرد که از قرن شانزدهم تا قرن ما امتداد دارد. قرن هجدهم بیشترین تعداد افراد کنجکاو را به این حوزه کشانده است، زیرا بدیهی است که تحقیقات گسترده و شگفت‌آوری که در آن زمان انجام شد، برای توضیح پیشرفت یک قرن بعد توسط مشهورترین نسل قرون وسطایی‌ها بسیار مفید است. بسیار آهسته می‌آییم که ارزش کمک‌های دانشمندان کم‌شناختی مانند La Curne de Sainte-Playe، Etienne Barbazan و Comte de Caylus را مشاهده می‌کنیم.

It is a common belief that in France the study of medieval literature as literature only began to gain recognition as a valid occupation for the scholar during the nineteenth century. It is well known that historians of the sixteenth, seventeenth and eighteenth centuries looked to the literary productions of the Middle Ages for materials useful to their researches, but it is only recently that the remarkable frequency of this reference has been appreciated and that scholars have become aware of an unbroken tradition of what might best be described as historically ori ented medievalism stretching from the sixteenth century to our own. The eighteenth century has drawn the greatest number of curious to this field, for it is evident that the surprisingly extensive researches undertaken then do much to explain the progress made a century later by the most celebrated generation of medievalistst. Very slowly we are coming to see the value of the contribution made by little known schol­ ars like La Curne de Sainte-Palaye, Etienne Barbazan and the Comte de Caylus.