A man called Harris : the life of Richard Harris

ریچارد هریس غولی بود که جذابیتی را بر روی پرده نمایش می داد. اما در خارج از صفحه نمایش، او به هر لذتی که زندگی می‌توانست ارائه دهد، معتاد بود. او که از یک پیشینه سرکوب شده کاتولیک ایرلندی می آمد، به دلیل یک بیماری نوجوانی مجبور شد راگبی مورد علاقه خود را رها کند، اما نه اشتهای ماچو. کشف تئاتر او را نجات داد. او تماس خود را یافته بود. علیرغم ازدواج با دختر یکی از همسالانش، او همیشه سعی می‌کرد خود را با آن‌ها هماهنگ کند. او همیشه در کنار دوستان افسانه‌ای ریچارد برتون و پیتر اوتول، یک جهنم بود. اما او بیشتر بود. او شاعر و خواننده ای با استعداد بود. او یک مرد خانواده باهوش بود که علاقه زیادی به هنر خود داشت، مرد رنسانس دنیای فیلم. هر بار که افراط و تفریط او تهدید به کشتن حرفه‌اش - و خودش - می‌کرد، به طرز باشکوهی از خاکستر برخاست، ابتدا با بازی برنده اسکار در نقش بول مک کیب در The Field، سپس در فرانچایز هری پاتر.

Richard Harris was a giant who oozed charisma on screen. But off screen he was troubled and addicted to every pleasure life could offer. Coming from a repressed Irish Catholic background, he was forced by a teenage illness to abandon his beloved rugby, but not his macho appetites. Discovering theatre saved him. He had found his calling. Despite marrying the daughter of a peer, he ever tried to fit in. He was always a hell-raiser to the core, along with legendary buddies Richard Burton and Peter O'Toole. But he was more; he was a gifted poet and singer. He was an intelligent family man who took great interest in his craft, a Renaissance man of the film world. Every time his excesses threatened to kill his career - and himself - he rose magnificently from the ashes, first with an Oscar-winning performance as Bull McCabe in The Field, then in the Harry Potter franchise.