دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب A magyar Hüperion 1
دانلود کتاب هوپریون مجارستان 1
مشخصات کتاب
A magyar Hüperion 1
دسته بندی: ادبیات ویرایش: 3 نویسندگان: Hamvas Béla سری: Hamvas Béla életműsorozat ISBN (شابک) : 9789639240322, 9789639240339 ناشر: Medio Kiadó سال نشر: 2007 تعداد صفحات: 336 زبان: Hungarian فرمت فایل : DJVU (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 5 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 39,000
در صورت تبدیل فایل کتاب A magyar Hüperion 1 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب هوپریون مجارستان 1 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب هوپریون مجارستان 1
نامه نهم\r\nبعد از ظهر تابستان زیر درخت دراز می کشم و می خوابم. چند دقیقه می گذرد تا قفل رویا باز شود. دود تنباکوی من آرام در میان شاخ و برگ شناور است، حرکتی بی قرار، مانند حرکت ابرها، آهنگین در هوا ذوب می شود، من نیز در رویا ذوب می شوم. لحظه ای شیرین و گرم احساس می کنم همه چیز بیرون است، بیرون در درختان، در آسمان، در خانه من، در باغ. من روح ندارم من آزادم، اراده و هدفی وجود ندارد. باد در من می وزد، نور از درونم می تابد، گرما و بوی جنگل از من می تابید. من مقاومتی ندارم در چنین مواقعی می فهمم که چرا من بودم که اجباری را که روح را در مقابل خود در این زمین قرار می داد شکستم. من کسی هستم که غیرممکن را انجام دادم. من در سکوت گم نشدم، همانطور که همه فرزندان قد بلند، هوپریون، گم شده بودند. گفتار ناب و علنی اینجا فقط به روی بیخ و کثیفی انسان باز بود و به محض اینکه کسی سعی کرد جدی صحبت کند، صدا خاموش شد. قدرت من تنها نیرویی بود که از عهده این کار بر می آمد. من صحبت کردم و چیزی که گفتم هایپریون بود. من در آنجا به زبانی صحبت کردم که مثل هیچ کس و هرگز قبل از آن نبود. من تنها بودم. به جای من همه له می شدند، همانطور که بسن هایشان له شدند. تنها بودن و لکنت نکردن و در سایه بزرگ ننشیند. هوپریون خدای تنهای است که جهان را برای خود می آفریند، زیرا هیچ کس در اینجا به ارتفاع و الهی نیاز ندارد. من کاملاً از محیط مستقل شدم. و در حالی که در ناله های رقت انگیز غرق شده بودند، چون حرف هایشان حتی برای خودشان هم مشکوک بود، می توانستم صحبت کنم. دست من اینجا برای اولین بار دنیایی را آفرید که در آن زندگی کردن مایه شرمساری نیست. هر کسی که اراده انجام آن را داشت، قدرت آن را نداشت. او کاملاً هوپریون نبود - حتی بسنیئی که نزدیکترین فرد به او بود و بنابراین از همه دورتر سقوط کرد. هر چه شخص در اینجا سلطنتی تر بود، کمتر به جوهر خلاق روح دسترسی داشت و هر چه بیشتر غرق می شد، بیشتر در معرض دید عموم قرار می گرفت. کف را به پادشاهان پس دادم. اما من خودم را گول نمی زنم. چیزی از این اتفاق نخواهد افتاد، همانطور که هرگز نبوده است. کلماتی که با آن زندگی بزرگ را آفریدم هرگز به قلب مردم نرسید. آنها اینجا روی قفسه اتاق من هستند. من به تنهایی آنها را ساخته ام، من به تنهایی می دانم که چه کار کردم، و کار فقط با زندگی من زینت یافته است. هیچ کس به آنها نیاز نداشت. قبل از اینکه بخوابم زیر برگهای درخت لبخند می زنم وقتی فکر می کنم تو فکر می کنی درد دارد. چقدر کمی خدایان را می شناسید! چیزی که خلق کردند آنقدر زیباست که کار با آن ضرر نمی کند، فقط کسانی که آن را نمی بینند. اگر آنها نگاه نکنند آسمان رنگ پریده تر می شود؟ فکر می کنی اگر در میان آنها می ایستادم تا با همه قد بلندها بجنگم چه بلایی سرم می آمد؟ آیا می توانید من را به عنوان نماینده خودم تصور کنید؟ اگر یکی من را قبول نمی کرد، من به جای کسی که من را قبول نمی کرد، شرمنده می شدم، از این که او عمیقاً خودش را تحقیر کرد، صدمه دیدم. و او حتی از آن خبر نداشت. او نپذیرفت و متوجه نشد که برای خودش غیرممکن شده است. چه کسی مرا تایید خواهد کرد؟ هیچکس. تنها کسانی که می توانند این کار را انجام دهند افرادی مانند من هستند. اما خدایان هیچ کس و هیچ چیز را توجیه نمی کنند، حتی خودشان را. اگر می ترسیدم کسی دست به اثر بزند، آن را ممنوع می کردم. هیچ کس حق ندارد این را برای خودش نگه دارد. اما من نمی ترسم. هایپریون دیگر وجود نخواهد داشت.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Kilencedik levél Nyáron délután lefekszem a fa alá, és alszom. Amíg az álom felold, néhány perc telik el. Dohányom füstje békésen száll a lomb között, nesztelen mozgás, mint a felhők vonulása, melodikusan elolvad a levegőben, elolvadok én is az álomban. Édes és meleg pillanat. Érzem, hogy mindenem kívül van, kívül a fákban, az égen, a házamban, a kertben. Nincs lelkem. Szabad vagyok, nincs akarat, cél. Átfúj rajtam a szél, átsüt a fény, átsugárzik a meleg és az erdőillat. Nincs bennem semmi ellenállás. Ilyenkor megértem, miért lehettem éppen én az, aki megtörte azt a kényszerűséget, ami a szellemet ezen a földön önmagával szembeállította. Én vagyok az, aki megcsináltam a lehetetlent. Nem vesztem el a némaságban, mint ahogy eddig elveszett mindenki, aki a magasság fia, Hüperion volt. A tiszta és nyílt szó csak az embercsonkok és a szenny számára volt itt nyitva, és mihelyt valaki komolyan meg akart szólalni, a hangot elfojtották. Az én erőm volt az egyetlen, amely ezzel a feladattal elbírt. Megszólaltam, és amit mondtam, hüperioni volt. Olyan nyelven beszéltem ott, mint azelőtt senki és soha. Egyedül voltam. Helyemben mindenki összetört volna, mint ahogy összetörtek a Bessenyeik. Egyedül lenni, és nem dadogni, és nem a Nagy Árnyékban ülni. Hüperion a magányos isten, aki önmagának teremt világot, mivel itt senkinek a magasság és az isteni nem kell. Én váltam teljesen függetlenné attól, ami környezet. S amíg azok elvesztek a szánalmas nyögésben, mert szavuk még önmaguk előtt is kétséges maradt, én tudtam beszélni. Az én kezem először teremtett itt olyan világot, amelyben nem szégyen élni. Mindenkinek, akinek megvolt a szándéka hozzá, nem volt meg az ereje. Nem volt egészen Hüperion – még Bessenyei sem, aki hozzá a legközelebb állott, és ezért a legtávolabbra esett. Minél királyibb volt itt valaki, annál kevésbé jutott a szellem teremtő anyagához, és minél jobban lesüllyedt, a nyilvánosság előtte annál jobban kinyílt. Én adtam vissza a szót a királyoknak. De nem áltatom magam. Nem lesz ebből semmi, mint ahogy nem is volt soha. Azok a szavak, amelyekkel a nagy életet megteremtettem, sohasem jutottak el az emberek szívéhez. Itt vannak az állványon szobámban. Egyedül én csináltam őket, egyedül én tudom, hogy mi az, amit csináltam, és a mű egyedül az én életem szépíti meg. Senkinek sem kellettek. Elalvás előtt mosolygok a fa lombjai alatt, ha arra gondolok, hogy azt hiszed, bánt. Milyen kevéssé ismered az isteneket! Amit alkottak, olyan szép, hogy a mű nem veszít vele, csak az, aki nem látja. Sápadtabb lesz az ég, ha nem nézik? Mit gondolsz, mi lett volna belőlem, ha beálltam volna közéjük tajtékzani minden magas ellen? El tudsz képzelni engem mint önmagam ügynökét? Ha valaki nem fogadott el, az el nem fogadó helyett szégyelltem magam, bántott, hogy olyan mélyen megalázta magát. És még csak nem is tudott róla. Elutasított, és nem vette észre, hogy lehetetlenné vált önmaga előtt. Ki fog engem igazolni? Senki. Az egyedüliek, akik megtehetnék, a hozzám hasonlók. De az istenek nem igazolnak senkit és semmit, legkevésbé önmagukat. Ha félnék attól, hogy valaki belenyúl a műbe, megtiltanám. Senkinek sincs joga ezt magáénak tartani. De nem félek. Nem lesz több Hüperion.
نظرات کاربران
کتاب های مرتبط
دانلود کتاب The Twickenham Edition of the Poems of Alexander Pope: Index
دانلود کتاب The Medieval Translator = Traduire au Moyen Age. Vol. 6
دانلود کتاب Magellan
