A Lust for Virtue: Louis XIV’s Attack on Sin in Seventeenth-Century France

در اواسط سلطنت او، در دهه بحرانی دهه 1680، تصویر شهوانی لویی چهاردهم رنگ پرید و با تصویر پادشاهی تنگدست که متعهد به حبس کردن کفرگویان، بدهکاران، قماربازان و روسپی‌ها در بدبویی و بدبویی بود جایگزین شد. زندان هایی که مقادیر زیادی از فضیلت کاتولیک-رفرماسیون را توزیع می کردند. نویسنده نشان می دهد که چگونه این حمله به گناه سیاست اجتماعی تنبیهی اصلاحات کاتولیک فرانسه را بیان می کند و چگونه اقدامات لوئیس تمایزات قانونی و اخلاقی بین جرم و گناه را روشن می کند.

به عنوان یک موضوع داغ. شاهزاده جوان خونین، لویی چهاردهم توجه چندانی به فضیلت یا گناه نداشت و علیرغم عنوان گرامی وی مسیحی ترین پادشاه خدا، نقض فرمان های ششم و نهم خدا هرگز او را ناراحت نکرد. در واقع، او در دو دهه اول سلطنت خود، جریانی از معشوقه های سلطنتی را در برابر تمام اروپا رژه رفت و پدر شانزده فرزند نامشروع شد. با این حال، در اواسط سلطنت او، در دهه بحرانی دهه 1680، تصویر شهوانی لویی چهاردهم رنگ پرید و با تصویر پادشاهی تنگدست که متعهد به حبس کفرگویان، بدهکاران، قماربازان و روسپی‌ها در زندان‌های بدبو و بدبو بود جایگزین شد. رایلی با استفاده از آرشیو پلیس و زندان، مکاتبات اداری، خاطرات و نامه‌ها، شکل‌گیری وجدان تنگ لوئیس و تلاش‌های او برای رسیدن به هدف را توصیف می‌کند. با حمله به گناه و القای فضیلت به پادشاهی خود، به ویژه در پاریس و ورسای، از روح رعایای خود محافظت کنید. در طول حمله او به گناه، زنان - به اصطلاح سربازان شیطان - هدف ویژه پلیس بودند. در قرن هفدهم، زنا و زنا منحصراً به جرایم زنان تبدیل شده بود. مردانی که مرتکب این گناهان شده بودند به ندرت به شدت مجازات می شدند. حمله لوئیس به گناه اگرچه ناموفق بود، اما تمایزات حقوقی و اخلاقی بین جرم و گناه و همچنین بیهودگی اجرای یک سیاست اجتماعی الهام گرفته از دین در یک فرانسه بی‌احترام و سکولار را روشن کرد.

Midway through his reign, in the critical decade of the 1680s, the lusty image of Louis XIV paled and was replaced by that of a straitlaced monarch committed to locking up blasphemers, debtors, gamblers, and prostitutes in wretched, foul-smelling prisons that dispensed ample doses of Catholic-Reformation virtue. The author demonstrates how this attack on sin expressed the punitive social policy of the French Catholic Reformation and how Louis\'s actions clarified the legal and moral distinctions between crime and sin.

As a hot-blooded young prince, Louis XIV paid little attention to virtue or to sin and, despite his cherished title of God\'s Most Christian King, violations of God\'s Sixth and Ninth Commandments never troubled him. Indeed, for the first two decades of his reign, he paraded a stream of royal mistresses before all of Europe and fathered sixteen illegitimate children. Yet, midway through his reign, in the critical decade of the 1680s, the lusty image of Louis XIV paled and was replaced by that of a straitlaced monarch committed to locking up blasphemers, debtors, gamblers, and prostitutes in wretched, foul-smelling prisons that dispensed ample doses of Catholic-Reformation virtue.

Using police and prison archives, administrative correspondence, memoirs, and letters, Riley describes the formation of Louis\'s narrow conscience and his efforts to safeguard his subjects\' souls by attacking sin and infusing his kingdom with virtue, especially in Paris and at Versailles. Throughout his attack on sin, women--so-called Soldiers of Satan--were the special targets of the police. By the seventeenth century, fornication and adultery had become exclusively female crimes; men guilty of these sins were rarely punished as severely. Although unsuccessful, Louis\'s attack on sin clarified the legal and moral distinctions between crime and sin as well as the futility of enforcing a religiously inspired social policy on an irreverent, secular-minded France.